“Ben senin için evimi terk ettim!..”

A -
A +
“Kazandığımı onun uğruna harcıyorum desem yeridir. Ama benim için hiç önemi yoktu...”
 
 
Onunla askerde iken tanışmıştım. Dışarıdan sıradan gözükse de aslında o çok farklı biriydi. Güzelliğinden çok konuşmasına, nezaketine, bir genç kız olarak onda bulunan ürkek utangaçlığa, heyecanına ve mahcup olduğunda yüzünün al al olmasına bayılıyordum... Kısaca söylemem gerekirse ona Ferhat’ın Şirin’e âşık olduğu gibi âşık olmuştum. Artık gecem gündüzüm oydu. Gözüm ondan başka bir şey görmez olmuştu... Allah’ım bu bir tatlı rüya ise o rüyadan uyanmayayım istiyordum. Çünkü her şey çok güzel gidiyordu… Ama bu rüyadan uyanacaktım… Hem de kahrolarak…
Aileme “onunla evlenmem gerekiyor, beni evlendirin” dedim. “Kızı ve ailesini tanımadan olur mu hiç?” dediler.
Ailemin bu sözünü “hayır!” olarak kabul eden ben Şirin’imin uğruna evi terk ettim… Gençlik veya delikanlılık dedikleri bu olsa gerek… Nereye gidiyordum? Askerden yeni gelmişim; iş yok, cepte para yok, kalacak mekânım yok… Git bakalım nereye gidersen?
O yaşlarda bir de kupkuru inat vardır. Biz onu gurur zannederiz. Verdiğimiz sözü çiğnemeyiz. Titresek de kuyruğu dik tutarız… Akşam oldu hem aç hem yorgunum; ondan da öte ruhen perişan bir hâldeyim… Ama kalacak yerim yok… Evime de kapıyı çekip çıktım diye gitmiyorum.
Gitmedim… Parklarda yattım gitmedim… İş aradım… Bir lahmacun pide fırınında servis elemanı olarak çalışmaya başladım. Motorla adreslere sipariş götürmeye başladım. İş yerinin maaşı da hiç yoktan iyiydi ama gittiğim yerlerde aldığım bahşişler bir maaşı aratmayacak kadar boldu. İnsanımızın cömertliğine hayran kaldım.
Artık ekonomik özgürlüğüme kavuşmuştum. Ama Şirin’ime kavuşamıyordum. İş çıkışı gece yarılarına kadar telefonda konuşa konuşa kulaklarım kızarıyordu… Kazandığımı onun uğruna harcıyorum desem yeridir. Ama benim için hiç önemi yoktu. Ferhat Şirin için dağları delmişti. Ben telefonda sabahlamışım çok mu?
Artık evlilik planları yapıyordum. Birbirimize kavuşmaya az kaldı diyordum. Nereden ev tutalım, nereden mobilyamızı alalım diye konuşurken birden bana “artık ben evleniyorum” deyiverdi... Ben de sandım ki benimle evleneceği için seviniyor. Meğer ailesi onu bir başkasıyla evlendirmeye karar vermiş. O da ailesinin sözüne itiraz etmemiş.
“Ben senin için evimi terk ettim ya” dedim… O ise “Ben ailemin sözünden dışarı çıkamam” diyordu.
-Birbirimizi sevmemiz nerede kaldı?
-Ben annemin sözünden dışarı çıkamam… DEVAMI YARIN
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.