Arkadaşım bırakıp gidince...

“Taksiye bindim ama şoförün dilini bilmiyorum… O bana bir şeyler söyledi anlamıyorum!”

 

Ben şimdilerde işitme engelli bir okuyucunuzum. 1970 yılında Almanya’ya gitmiştim istek üzerine… İstekte bulunan, benden altı sene önce devlet kanalıyla çalışmaya giden babamdı. Hani derler ya “nasibindir gezdiren yer yer seni”, bu da öyle olmuştu…

Çalışmaya başladığım fabrikanın lojmanında ikamet ediyorduk. Kaldığım lojmanda benim gibi başka Türkler de vardı.

Oraya gidişimin üzerinden bir hafta geçince tatil günü köylülerimiz ve babamın işçi arkadaşları babama “oğlun gelmiş” diyerek göz aydınlığına ziyarete gelmişlerdi.

Babam misafire çok kıymet verirdi. Dedi ki bir ara: “Gelen misafirlere öğle yemeği vereceğiz ama evde yeteri kadar ekmek yok, yanına burayı bilen bir arkadaş al, gidip birlikte ekmek alıp geliverin...”

Haskili isminde memleketten tanıdığım bir arkadaşla evden çıktık. Ben sokağa ilk defa çıkıyordum. Gideceğimiz bakkalın kaldığımız yere mesafesi de 800 ila 1000 metre kadardı. Bakkala giderek ekmeğimizi aldık. Geri dönüşte de Haskili ile geleceğimiz için içim ferahtı. Ama bakkaldan çıkınca Haskili döndü bana dedi ki:

“Sen buradan eve kendin dönebilir misin, benim burada biraz işlerim var da...”

Ne diyeydim, hayır mı diyeydim. “Giderim” dedim.

O gitti ben kendim dönüşe geçtim. Dönüşte biraz da kestirme olur düşüncesiyle bir sokağa dalınca sokağın lojmana çıkmadığını anladım. Tekrar geri geldiğim noktaya döneyim derken heyecandan olacak şaşırmışım. Sağa döndüm olmadı sola gittim derken yolumu hepten karıştırdım.

Ne yapacağımı düşündüm… Lisan bilmiyordum. Şehrin hiçbir yerini bilmiyordum. İşin garibi bu arada hafiften yağmur da yağmaya başlamıştı. Evde de misafirler var, acele etmem lazım… Elimde ekmekler… Bir alt geçidin altına sığındım.

Burada beklerken bir taksinin geldiğini gördüm. El edip durdurdum. Taksiye bindim ama şoförün dilini bilmiyorum… O bana bir şeyler söyledi ama anlamıyorum…

“Nereye gideceksin?” demek istediğini tahmin ederek, daha önemlisi benim kaldığım lojman ve civarını iyi bildiğini düşünerek hatırımdaki tek isim olan kaldığımız sokağın ismini söyledim dilim döndüğü kadar…  Ben “Kaisen strase” diyecekken “H” harfiyle başlayan bir yer söylemişim. Şoför benim yanlış söylediğimi ne bilsin? “Tamam” der gibi bir kelime söyledi ve beden diliyle “anladım” yaptı; hareket ettik… DEVAMI YARIN