Bu nasıl evlat!

“İçim o kadar acıdı ki, derdimi sizinle paylaşmak istedim. İbretlik yaşanan hayatlar...   İki ay önce annemin doğalgaz aboneliği için başvurmuştum. Ablamı aradım imza vermesi için ama isteğimi geri çevirdi. Şaşırdım ama niyetini nereden bileyim. Aboneliğe kendim müracaat ettim. 77 yaşındaki annem artık iki kat merdivenle odun taşımayacak soba derdi ortadan kalkacak, sıcacık oturacaktı... İstanbul’a döndükten çok kısa sonra annem telefonda ağlıyordu: “Ayşe’m! Ablan doğalgazımı kestirdi!..” Şoka girdim. 19 Kasım 2018, Mevlid Kandilinden bir gün sonra, görevliler “Teyzeciğim, inan kesmek istemeyiz ama mecburuz hakkını helal et” diyerek gazı kesip gitmişler. Ben sanki kanatlarımı çırparak annemin yanına yola çıktım. Ablam anneme bunu nasıl yapar aklım almıyor. Annemi elektrikli sobanın karşısına oturtup ne yapacağımı düşündüm... Ocak çalışmıyor, sıcak su yok. Annem buz gibi evde buz gibi suyla abdest alıyor... Bu arada günler geçiyor. Ablamın, doğalgazı nasıl ve kimleri araya koyup kapattırdığını öğreniyor daha da üzülüyoruz ama elimizden bir şey gelmiyor. Annemin nasıl ağzı dualı bir insan olduğunu bilen birileri araya girmesine rağmen doğalgazı kes emri vermiş. Annemin çok mutlu olduğu doğalgaz sevinci, kendi evladının soğuk yüzünü göstermesiyle son buluyor. Oysa doğalgaz peteklerini döşetirken sevinen annemin hâlini bir görseydiniz... Ablamın para karşılığı doğalgazını açtıracağını duyup bir kere daha üzülüyor... Annemin oturduğu ev iki katlı, bahçeli eski bir ev. Rahmetli babamın 20 sene önce yine ablamın isteğiyle bizlere verdiği ama annemin de ölene kadar oturmasını vasiyet ettiği bir ev. Ben yetkili yerleri bir hafta boyunca aradım. Aramadığım yardım istemediğim yer kalmadı ve sonunda bir dilekçe vererek o kaymakamdan Allah razı olsun, 30 Kasım 2018 cuma günü doğalgazı yeniden açtırmayı başardım. İnanın çok sıkıntılar çekerek başardım bunu. Allah rızası için, annemin duası için yaptığım için seviniyorum. Annemi yaşadığı sürece ablamın “o ev benim, soba kurup otursun” dediği; benim de “o ev annemin” dediğim evde mutlu sıcak içerisinde rahat ettirdiğime seviniyorum... Bu kadar yazabiliyorum yaşadıklarımı. İnanın sayfalar almaz. O kadar içim acıyor ki, derdimi sizinle paylaşmak geldi hatırıma. Bir yerlere birilerine ibretlik bir yaşanmış hayatlar... Ablamın annemi senelerdir evden atmak istediğini biliyordum ama böyle anneme acımasızca davranarak para mal elde edeceğini hiç düşünmemiştim!..            Ayşe İ.-İstanbul