Dedemin tavuğu

“Ben Hasan’ı kendi kümesimize göndermiştim. O ise amcamızın kümesine gitmiş...”

 

Geçtiğimiz günlerde amca çocukları, kuzenlerimiz ziyaretimize gelmişti. Kendileri her şeye rağmen köyü terk etmeyen, çifti çubuğu bırakmayan yiğit Anadolu delikanlısıdırlar. Bu iki kuzenle hâl hatır sorup şuradan buradan muhabbet ederken çocukluğumuzdaki bir anımızı hatırladım.

Zannediyorum 1996 veya 97 yıllarıydı… Hepimiz çocuk yaştayız… Ben onlardan birkaç yaş büyüktüm. Köyümüz uçsuz bucaksız ovaya sahip… O yıllarda şeker pancarı ekmek bir gelenekti… Kocabaş pancarı derdik… İşte o gece kocabaş pancarı ekili tarlaları suluyoruz… O gece eve de gelememiş yatıda kalmıştık…

Ertesi gün öğleye doğru laflarken “ne yapalım ne edelim” diye konuşurken aklımıza geldi “bir mangal yapalım” dedik.

Yapalım ama cepte para yok, yanımızda mangal yapacak malzeme yok… Serde ergenlik var…  Heyecan var… Akla geleni hemen uygulama azmi var… Dedim ki benden altı yedi yaş küçük kuzene:

-Hasan ne yap biliyor musun? Bin şuradan mobilete, köye var. Dedemin kümese gir. Tuttuğun iki üç tane tavuğu koy bir torbaya al getir. Burada keseriz ve pişirir yeriz… Güzel bir piknik yaparız…

Hasan mobilete binip köye gitti… Biz de ateş yakıp piknik için hazırlığa başladık…

Nice zaman sonra çıktı geldi Hasan. Ama eli ayağı titriyordu… Heyecan ve korku içindeydi. Getirdiği torbaya baktık ki bir küçük ferik var. Şaşırmamak elde değil…

-Hasan bu ne?

-Dede'nin kümeste bu vardı.

-Yahu nasıl olur? Kümes tavuk doluydu aslanım.

-Ben bunu bile alırken korkudan altıma kaçıracaktım. Siz ne diyorsunuz yahu?

Derken anlaşılmıştı konu… Ben Hasan’a “dedemin kümese git” derken bizim kendi kümesimizi söylemiştim. Dedemlerin kümesini… O ise ismi Dede olan amcamızın kümesine gitmiş. Tamam, o da bizim akrabamız ama yine de habersiz almak uygun değil. Ne var ki Hasan korka çekine bir feriği alıp gelmiş. O yıllarda yaşça onlardan büyük olsam da ben de çocuğum tabii ki.

Tuttuk o feriği kestik, derisini yüzdük. Piknik yapalım diye ateş yaktık ama doğru dürüst pişiremedik. İs oldu kömür oldu… Piknik elimize yüzümüze bulaştı…

Nice zaman sonra konuyu amcamıza da anlattık helallik aldık tabii ama "Dedemin tavuğu" konusu o zamandan beri hep bir hatıra olarak gönlümüzde yaşar.