"Söz verdim tutamadım!.."

“O yuvaya layık olmadığımı abuk sabuk sözlerle anlatarak hanımımın kalbini kırmıştım...”

 

 

Acil işim olduğu için otostop çektiğim aracın şoförü allak bullak olan hayatını anlatmaya devam ediyordu:

“Bu arada yavrumu kaydettirdikleri okulun bahçesinde, gözlerim yaşlı hâlde uzaktan seyrettim hep... Ama “Ben senin babanım kızım?” demeye yüzüm yoktu... Çünkü üstü başı rezil bir adamın kızı olduğunu onun görmemesi lazımdı.

Hanıma da bir şey diyemiyordum... Ancak, ayık olduğum zamanlar, içimi kaplayan pişmanlık duyguları, çıldırtasıya ağlatıyordu beni... Dayanamayıp hanıma telefon açtım bir keresinde. Dedim ki:

“Hanım, gel ben içkiyi bırakayım. Sen de yuvana dön! Bu ayrılığa son verelim...”

Hanım, insaniyet namına beni kırmamış kabul etmişti teklifimi... Ama ben sözümde durabilecek miydim? Kararsız hâlde epey düşündüm... İçki, bıraktım deyince bırakılıyor muydu? Ya sözümde duramazsam ne yapardım? Ama eşim ve çocuğum gözümde tütüyordu.

Kara kara düşünüp dururken tekrar alkol fırtınasına yakalanıp içtim içtim içtim zıkkımı...

Alkollü hâldeyken hanıma telefon açıp, dedim ki:

“Ben artık vazgeçtim... Gelmiyorum... Gelemiyorum… Bu yuva bana göre değil... Ben size layık birisi değilim tamam mı? İçkiyle arkadaş olmuşum ben!”

Daha ne abuk sabuk sözler sarf ederek hanımımın kalbini kırdım kim bilir...

Benden böyle bir hareket beklemeyen hanım çok kırılmıştı. Kendisiyle dalga geçmiş gibiydim. Gibisi fazla resmen dalga geçmiştim… Aslında ben ona karşı mahcup olurum diye öyle söylemiştim de o dalga geçmiş gibi anlamıştı...

Aradan, günler haftalar geçip giderken, tekrar rica minnet yalvarıp konuşmak istediğimi bildirdim. Ama söz verdiğim saatte kim bilir hangi meyhanede sızıp kalmıştım...

Bir böyle iki böyle, derken her defasında verdiği sözde durmayan taraf ben olmuştum...

Artık telefonuma çıkmıyor cevap vermek istemiyordu...

Kızım, ilkokul son sınıfa gelmişti... Uzaktan yavrumu görüp için için ağlıyordum... Gidip sarılmak ve “babanım ben” diye haykırmak istiyordum. Yanıyordu yüreğim…

Ve çok çaba sarf ettim… Derken kurban olduğum Allah, ayık zamanda yaptığım dualarımı kabul etmişti... Büyük bir sebat ve gayretle içkiyi bırakmaya uğraştım...

Ve başardım içki içmekten vazgeçmeyi... Kendimi, tekrar iş hayatıma verdim... Zor da olsa mesleği bildiğim için eski itibarlı hâlimi kazanmak için var gücümle çalıştım... DEVAMI YARIN