Tuhaf bir yalnızlık!..

 

Siz şu anda bu yazıyı ne hâlde okuyorsunuz bilemiyorum ama ben evimde yalnızlığa terk edilmiş bir duyguyla yazıyorum...

Önceleri, beyimin şefkat ve ilgisinden mahrum iken, bu ilgisizliğe şimdi oğullarım da ortak oldu. Hâlbuki ben onları, binbir türlü zorluk, sıkıntı ve yokluk içinde; özen göstererek, güvenerek, istikbâlleri için tatlı hayâller kurarak büyütmüştüm.

Bazen “bu hayatın çekilecek yanı kalmadı” diye düşünüyorum ama şimdi on iki yaşında bulunan duygulu ve çok hassas bir yapıya sahip olan kızım, bunalıma bir nebze olsun gem vuruyor.

O üzülmesin diye, çaresiz sabrediyor yalnızlığıma tahammül etmeye çalışıyorum. Fakat ne kadar dayanacağım bilemiyorum.

Hele o beyimin eve geldiği zaman, hiç konuşmadan, bir şey söylemeden kendi âlemine dalıp saatlerce oturuşu yok mu, çileden çıkarıyor beni.

Ben, saatlerce onun yolunu gözlerken, iki çift lâf konuşmak, dertleşmek için insan ararken, o, sanki ben odada yokmuşum gibi davranıyor.

Sabrım kalmayıp “Niçin iki çift laf etmiyorsun, niçin susuyorsun?” dediğimde bağırıp kalbimi kıracak sözlerle karşılık verince konuştuğuma bile pişman ediyor.

Kızım bu hâlimizi görüp söylenenleri duyacak diye, hemen konuyu kapatmaya çalışıyorum. Ama sinirlerim boşalıyor. Gizli gizli ağlamaktan bitap düşüyorum.

Ben ne kadar ince ruhlu isem, beyim de o kadar duygusuz ve rahat. Yıllarca yanımda bir odun var desem abartmış olmam. Bir insan bu kadar mı kaba olur Allah’ım!..

Ben maddeci bir insan değilim, öyle bazıları gibi, kuyumcu vitrinlerinde gözüm yok. Aradığım sadece biraz ilgi ama ondan da mahrum bırakıldım. Ev içinde dolaşan bir ölüden farkım yok. İnancıma gelenek göreneğime göre ona karşı hiçbir kaba harekette veya saygısızlıkta bulunmuyorum. Ama bu sıkıntılı hâle ne kadar dayanacağım bilemiyorum. Düşünüyorum da benim gibi kim bilir nice kadıncağızlar ruhsuz kaba insan elinde çile dolduruyor? İlgisizliğin ne kadar dayanılmaz bir hâl olduğunu ancak çekenler bilir...

Sabahtan akşama kadar yolunuzu bekleyen, yemeğini hazırlayan, üstünüzü başınızı temizleyip sizi topluma pırıl pırıl hazırlayan hanımlarınızdan, bir tebessümü, sıcak bir ilgiyi eksik etmeseniz ne olur?