“İşte annen bu” dediler!..

 “Teyzeme gidip tanımadığım bir kadını orada görünce şaşırdım. Annen bu dediler...”

 

Öz annem sandığım kadının üvey olduğunu öğrenmek, babasızlığın acısını yaşamak anne hasreti beni perişan etmişti. Hastalandığım dönemde eşimin ihaneti ise beni tüketmişti.

Bu durumlar üzerine ağabeyim beni yanına aldı. Meğer onlar da önceden kalan odunumu kömürümü kullanmak için yanına almışlar. Daha sonra hanımıyla bir olup beni sokağa attılar.

Hiç beklenmedik bir zamanda sokakta kimsesiz kalakalmıştım. Daha enteresanı sokakta gelip geçenler ola ki “ekmek ister su ister para ister” düşüncesiyle yanımdan başlarını çevirip gidiyorlardı.

Ve bir gün üvey annem ve ahlaksız ağabeyim ile kavga ettim. Bana karşı birlik oluyorlardı. Sebebi benim onların geleneklerimize uygun olmayan hayatlarına göz yummayışımdı.

Hayatta ne acılar varmış daha…

Bir gün komşunun evinden çağırdılar. Benimle görüşmek istiyormuş ayrıldığım eşim… Telefonda ağlıyor, çok pişman olduğunu söylüyordu. Dönüşü olmayan bir yolda çok pişman olduğunu ve kendisini affetmemi söylüyordu. Kızım Eda ile konuşurken ağlamaya başladım. Daha fazla dayanamayıp heyecandan bayılmışım. Çünkü yavrumun bir seneden beri o da ilk defa telefonda sesini duyuyordum.

Bir başka gün de sevindirici bir haber aldım. Öz annem gelmişti. Teyzeme gidip orada tanımadığım bir kadını orada görünce şaşırdım. Teyzem bana “işte annen bu!” dedi.

Heyecandan bayılmışım. Çünkü 28 seneden beri ilk defa görüyordum annemi. Fakat o da ne öyle? Kendime geldiğimde annem bana sarılıp ağlamayı falan bırakın bir tatlı laf bile söylemedi. Bana Avustralya’dan sadece bir anahtarlık getirmiş. Hâlbuki ben ondan hediye değil annelik getirmesini bekliyordum. Meğer öğrendim ki annem olan bu kadın Avustralya’da inancını da değiştirmiş. “Sen ne nankör biriymişsin!” diye bağırmamak için kendimi zor tuttum. Derhal oradan ayrıldım.

Benim kaderim de böyle yazılmıştı… Anadan, babadan, sağlıktan; daha sonra hanımdan çektiğim çile ve ıstırap… Bir de kızım Eda’dan mahrum kalmak...

Cenab-ı Allah’tan dileğim bundan sonraki hayatımda da kendisine şükredenlerden eylemesi…

Bir de biricik kızıma kavuşturması… Benim gibi o da kimsesizlerin elinde büyümesin.

Bir de anne babalara tavsiyem var. Aranızdaki ufak tefek konuları problem yapıp da yavrularınızın hayatını karartmayın. Birbirinize kötü davranışlarda bulunmayın. Nankörlük etmeyin.