Kime niyet kime kısmet...

“Enişte hasta olan anne ve yaşlı babasının duasını almaya bakıyor gönüllerini hoş tutuyordu...”

 

Nuri Enişte eşim tarafından akrabamızdı. Namazında niyazında bir kişiydi. Derlerdi ki: “Hepsi bir yana bizim Nuri bir yana...” Herkes sever sayardı, işini düzgün yapan güler yüzlü bir toptancı esnafı idi. Belediyelere büyük işletmelere hem elektrik malzemesi temin eder hem işlerini anahtar teslim yapardı... Ailesi ve pırlanta gibi iki küçük evladı vardı. Annesi kansere yakalanmış ve durumuna doktorlar sadece “Allah’tan ümit kesilmez” diyordu. Babası da yaşlıydı. Şeker, tansiyon ne ararsan vardı... Nuri Enişte anne ve babasının duasını almaya bakıyor gönüllerini hoş tutuyordu, öyle ya hastalık ölüm ne zaman gelir Allah bilir...

Günün birinde Nuri Enişte İzmir’in bir ilçesinde ihaleye giriyor, büyük bir araziye kabristan yapılacak ışıklandırma, elektrik direkleri ve gerekli olan bütün işleri yüklenici firma olarak kazanıyor ve işe başlıyorlar. Kısa bir süre sonra bütün işler bitiyor ve işleri zamanından öncede teslim ediyor... Belediye Başkanı ve heyet ile beraber yerinde incelemeye gidiyorlar. Her şey o kadar düzenli ve muntazam yapılmış ki herkes beğeniyor ve diyorlar ki: "İnsanın burayı görünce ölesi gelir!..”

Belediye Başkanı ve heyet işlerin zamanından önce ve düzenli teslim edilmesinden dolayı Nuri Enişte'ye “Yahu Nuri Bey, Allah gecinden versin, sana buradan mezar hediye edelim, istediğin yeri seç” diyorlar. Nuri Enişte de “madem öyle Başkanım annem kanser, babam da hastalıklarla uğraşıyor bir ayakları çukurda; şu ilk giriş sağ taraftan birini verin ilk girenler onların ruhuna Fatiha göndersin” diyor.

Mezarlık hizmete açılıyor, henüz defin gerçekleşmemiş, kime niyet kime kısmet. Nuri Enişte ve arkadaşı İzmir’den Denizli’ye malzeme götürmek için yola çıkıyorlar. Tam Denizli’ye girecekler, ışıklarda bekliyor; sabah güneşin doğma vakti, bu arada arkadan şehirler arası bir otobüs şoförü gün ışıklarıyla kendinden geçmiş vaziyette aracı durduramıyor ve Nuri Enişte'nin arabasına arkadan bindiriyor. Arabanın arkası çöküyor. Nuri Enişte Pamukkale Üniversitesi Acil servise kaldırılıyor ama vefat ediyor.

Annesi ya da babası vefat ederse defnederiz diye almış olduğu kabristanda ilk defnedilen kişi Nuri Enişte oldu. Annesi yaklaşık beş yıl, babası da on yıl sonra vefat ettiler. Üçü de aralarında birer ikişer mezar farkı ile aynı kabristanda yatıyorlar. Allah rahmet eylesin…