İnsanlığı da öğrendim...

A -
A +
“Bu arada gözüm düşüyor böreklere… Nasıl canım çekiyor ve de karnım aç…”
 
O gün sabahleyin iş aramak için evden çıkmıştım. Üniversite terk durumdaydım. Çünkü parasızlıktan okuyamamıştık.
Ablam ve ben çalışıp evin geçimini sağlamaya çalışıyorduk. Babamız vefat ettikten sonra bunlara mecburduk.
Öğleye kadar birkaç yere müracaat ettim. İş yoktu… Artık hem yorulmuş hem acıkmış daha da fenası ümidim bugün de kalmamıştı…
Bir sitenin çarşısından geçerken bir pastanenin camında “eleman aranıyor” yazısı gördüm. Bir de buraya gireyim, dedim.
Beni karşılayan adam durumumu sordu. Bana yapacağım işi söyledi. Tezgâhtar, paket servis elemanı arıyormuş. Ben söylemeden şartlarını söyledi. Fena değildi. Ama hemen karar veremezdim.
Çünkü sabahleyin evden çıkarken ablamla konuşmuştuk. Bulduğum işi evde konuşup ona göre “evet” veya “hayır” diyecektik.
Bu durumu iş yeri sahibine söyledim. Ama bu arada gözüm düşüyor böreklere… Nasıl canım çekiyor ve de karnım aç… Ben daha böyle düşünürken çalışan diğer elemanlar masamıza börek servisi etti.
Ben şaşırırken  “buyur bu sizin” dedi patron, “bir tadına bakarsın” Nasıl sevindim… “Ne gerek vardı” filan desem de ağzımın suyu aka aka yedim…
-Şey, ben burada iş olduğunu evde annemle ablamla konuşup kararımı yarın bildirsem olur mu?
Dedi ki:
-Elbette… Bence bu daha güzel olur…
Yapılan ikram için teşekkür ederek ayağa kalktım. Tam çıkarken baktım elime bir para tutuşturdu.
-Bu nedir?
Yüzüme baktı… Tebessüm ederek:
-İş ararken yorulmuşsundur… Yol harçlığı olsun…  Yarın gelip gelmemen yine bileceğin iştir…
Öyle sevindim ki, boynuna sarılmamak için kendimi zor tuttum…  Çünkü oradan çıktığımda sekiz on kilometrelik evime yürüyerek gitmek zorundaydım. Çünkü cebimde minibüs parası bile yoktu…
Dışarı çıkıp avucumu açtığımda baktım bir koca banknot vardı elimde… Nasıl şaşırdım… Nasıl sevindim…
Akşam evde bayram ettik. Ablam bana bir iş bulmuş… “Ertesi gün başlarsın” dedi. Dedim ki:
-Hayır abla… Ben o pastanede çalışacağım… O adam öyle bir insan ki, bugün beni böyle ağırlayıp böyle uğurladı…
Ve gerçekten ertesi gün “ben geldim” dedim. O gün işe başladım… İyi ki de orada başlamışım. Çünkü orada sadece işi değil insanlığı da öğrendim.  
         Soner Barkın-İstanbul
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.