Dilim, seni dilim dilim dileyim!..

Ağızdan çıkan bir söz ile gönüller alırken, ağızdan çıkan bir ters söz ile bir anda karşımızdakinin kalbini kırdığımız gibi bazen kendimize düşman bile ederiz.

“Biliyorsan konuş ibret alsınlar, bilmiyorsan sus da adam sansınlar...”

Sana bir şey diyeyim mi?

-Arkadaşınla ilgili ne duydum biliyor musun?

-Bilmiyorum. Ama eğer konuşacak isen sana üç şey sormalıyım.

-Nasıl yani?

-Eğer, bana söyleyeceğin şey doğru değilse… İyi ve faydalı değilse bana söylemekte amacın ne olabilir ki?

-Nasıl yani?

-Erdemli bir kişi, sırf konuşmuş olmak için doğruluğu bilinmeyen, faydasız sözleri ağzına alıp da konuşmaz.

Çünkü doğru olan nedir? Söyleyecek iyi ve doğru ve faydalı bir sözü yoksa susmak daha erdemliliktir.

Yunus Emre söz üzerine ne güzel söz söylemiştir… “Söz ola kese savaşı/Söz ola kestire başı” demiştir.

Halk arasında da bir deyim gibi söylenmiştir bu söz: “Dilim, seni dilim dilim dileyim/Başıma ne gelirse senden bileyim...”

Dilimiz bazen başımıza umulmadık belalar açar. Bazen de bizi gönüller sultanı yapar.

Diline sahip olan kişi, kendisini her türlü yalandan, sahtelikten ikiyüzlülükten korumuş olur.

Eğer dilimiz akıldan yani dinimizin emrinden alırsa dostluk, barış, hoşgörü, muhabbet gibi ortamlar oluşarak, insanların bizi sevip saygı duymaları ortamı oluşur.

 

 

 

 

 

      Kaçacağım

 

Bu çağdan kaçacağım

Sevemedim bu çağı

Her şey zehir, bir ağı

Durmuyor insan kanı

Bu çağdan kaçacağım

 

Bıktım yapay şeylerden

Ağalardan, beylerden

Şehirlerden, köylerden

Bu çağdan kaçacağım

 

Kamplaşmalar başladı

İnananlar dışlandı

Düşmanlar hep okşandı

Bu çağdan kaçacağım

 

Katliamlar durmuyor

Hain fırsat kolluyor

Bu çağ bana uymuyor

Bu çağdan kaçacağım.

 

 

 

 

 

ZEVAHİR: Arapça kökenli bir kelime olan zevahir, dışarıdan bakıldığında detaylı inceleme ve araştırma yapmadan anlamındadır. Görünen belli olan “zahir” kelimesinden türemiştir. Günümüzde bu kelimenin karşılığı imaj olarak söylenmektedir.

 

TENEFFÜS: Arapça kökenli nefes alıp vermek anlamındaki bu kelime, uzun yıllar eğitim dilimizde iki ders arasındaki dinlenme dakikalarına verilen bir isimdi. Şimdi de “biraz soluklanalım”, “biraz nefes alalım, nefeslenelim” anlamında kullanılmaktadır.