Dostum da sevdam da sensin

Yalnızım koca bir şehirde; nedenin var her şeyde bir amaç olduğu gibi benim de bir amacım var. Boş sayfaları tekrar tekrar doldurmaya hiç de niyetim yok, boş bir meydanda tek başıma saatlerce oturabilirim. Çünkü alışılmış yalnızlık bu. Ailem yok belki yanımda ama çok iyi bir dostum var ben ayaklarımın üstünde dururum; başımın çaresine de bakarım. Çünkü ben bir yetişkinim. Çok süslü olmasa da hayatıma, renk katmasını da bilen biriyim. Zamanımı nasıl geçireceğimi ne yapacağımı bilirim. Mesela otururum bir banka, etrafı izledikten sonra kısık bir fon müziği ile birleştiririm ellerimi. Deftere kaleme dökerim içimi. Ben anlatırım o yazar, saatlerim böylelikle geçer. Anlamam nasıl geçtiğini, benim boş geçirecek vaktim yok mesela hiç yoktan alırım kalemi karalar dururum defterimi. Kimse anlamaz ama ben yine anlatırım, işte dedim ya bir nedenin var diye. Benim nedenim yazmak, okumak; işte saatlerce kalemle oynarım.

Bir arkadaş gibi saatlerce vaktimi geçiririm. O da hiç sıkılmadan usanmadan hep dinler beni, bense hiç bırakmayacağıma söz veririm. Bizim dostluğumuz böyle işte, kolay kolay kimse anlamaz hatta anlayamaz, çünkü o kadar basit değil. Kalemim öyle herkese değer vermez. Benim kalemim değerlidir. Her yüreği istemez çünkü o sahteliği değil gerçekliği yazmak ister, onu da herkes yapamaz. Biz çok iyi bir dostuz işte, kimse anlayamaz bizi iyi ki varsın kalemim bu koca şehirde beni yalnız bırakmadığın için teşekkür ederim iyi ki benimlesin, herkes gitsin sen ama sen gitme hep kal ben bırakmam seni çalar saat gibi her gün aynı saatte bakarım sana asla ertelemem. Çünkü sen benim tek dostumsun hatta aramızda kalsın ama sen benim tek sırdaşımsın. Sana çok ihtiyacım var şimdilik ayrılmalıyım vedalaşmayalım gelince seni bulamamaktan korkuyorum sen iyi bak kendine sen iyi oldukça ben hep iyi olacağım şimdilik çantamda güvendesin ve ben mutluyum...

 

 

 

 

       (Radıyallahü Anhüm)

 

Habeşistan'da bir kıvılcım çaktı.

Necaşi'ye İslam'ı anlattı.

Her zaman cihat aşkıyla yandı;

    Onun adı Cafer; lakabı Tayyar;

    İki kolunun yerinde iki kanat var.

Hayber'in fethiyle geldi Medine'ye;

Cihat emri bekledi hasret ile

Sonunda yollar açıldı Mute'ye;

    Onun adı Cafer; lakabı Tayyar;

    İki kolunun yerinde iki kanat var.

Kollarını kaybetti, asla yılmadı!

Sancağı koltuğuna sıkıştırıp savaştı!

Abdullah-bin Revaha sancağı kaptı;

    Onun adı Cafer; lakabı Tayyar;

    İki kolunun yerinde iki kanat var.

Belinden biçilene kadar vuruştu.

Sonunda şehadete kavuştu.

Resûlullah’tan geldi muştu:

    Onun adı Cafer; lakabı Tayyar;

    İki kolunun yerinde iki kanat var.

"Gördüm" dedi Resûlullah "Onu cennette;

Makamı, derecesi gayet yüksekte;

İki kanadıyla uçar cennette";

    Onun adı Cafer; lakabı Tayyar;

    İki kolunun yerinde iki kanat var.