Her şey bizde gizli -3-

Geçmişten günümüze eğitimle ilgili kısa ve özet önerilerden sonra kanaatimizi belirtmek istersek diyoruz ki:

“Biz eğitimdeki problemleri çözmek için Avrupa’da, Amerika’da çareler ararken, çocuklarımız gözümüzün önünde, parmaklarımızın arasından kayıp gitmekte; kaleminden başka hiçbir savunma aracı olmayan öğretmenler, görevleri başında öğrencisi tarafından katledilmektedir. Susuzluğumuzu gidermek için, tuzlu su içiyoruz. Ateş düştüğü yeri yakıyor. Hâlbuki çözüm öyle sanıldığı gibi uzaklarda değil. Çözüm çok yakınlarda. Çözüm kendi özümüzde, öz geçmişimizde. Hazinenin üzerinde oturduğumuzu anlamak için bütün dünyayı dolaşmaya gerek yoktur. Çözüm, Çanakkale’de kendisini öldürmeye gelen yaralı düşmanı canı pahasına kurtaran ruhta. Çözüm "Yüreğinde sevdası olmayanın, köpekten farkı yoktur’’ buyuran Mevlana’nın satırları arasında. “Beri gel tanışalım, yad isen bilişelim” diyen Koca Yunus’u tanımadan, Hayriye’si üç yüz yıl ahlak kitabı olarak okutulan Nabi’yi bilmeden, Anadolu’ya maya çalan Hacı Bektaş-ı Veli’nin, kalplere hayat veren nefeslerini ezberlemeden boşa kürek çektiğimizi ne zaman anlayacağız? Necip Fazıl Kısakürek’in “Bülbül kovuldu mu dil bahçesinden,/Gak gak, karga; vak vak, kurbağa gelir” mısralarının ruhuna ne zaman ereceğiz?

Elimizdeki asırlardan beri süzülüp gelen bir kültür hazinesi ab-ı hayatı terk edip elden ilaç uman zavallılara benziyoruz. Bizim yeni bir şey öğrenmeye değil hatırlamaya ihtiyacımız var, bunu bilmiyoruz.

İnsanı, eşrefi mahkûkât, yani yaratılmışların en şereflisi olarak bilen bir medeniyet zirvesinden insanı düşünen ve konuşan hayvan olarak gören zihniyetle nereye varmayı düşünüyoruz? Bizim midemizin ve beynimizin yanında, bir de ruhumuzun olduğunu, insanı hayvandan ayıran şeyin bu ruh olduğunu, ruhun gıdasının verilmeyince insanın "zombi"ye dönüşeceğini ne zaman anlayacağız!..

Hülasa, “Hak’tan ve Hak yolundan başka her ne düşünülse, hepsi perişanlık yoludur...”

 

 

 

Deli gönül sabret gel isyan etme

Yokluğa şükrün payesi vardır

Verilen ömürden an ziyan etme

Aldığın nefesin sayısı vardır

 

Unutma ki yoktun bil yoktan geldin

Bir avuç topraktan vücudu buldun

Hayatı eğlence oyun mu bildin

Attığın adımın gayesi vardır

 

Soğan ekmek yesen dahi her öğün

Tez geçer kara gün sen hakka sığın

Aşılmaz sanılan her yüce dağın

Elbet geçit veren kayası vardır

 

Ercan sen dünyaya aldanıp kanma

Nefsine meyledip dününe yanma

Hakka varmak için yol uzak sanma

Görene Rabbinin ziyası vardır.

 

 

 

Bayram gibi bir inanca bir geleneğe sahip olmamız çok büyük bir ayrıcalık. Bayramlar, millî ve dinî duyguların; inançların, örf ve âdetlerin sergilendiği toplumsal kabul görmüş çok özel günler. Bayramlar aynı zamanda kardeşlik duygularının en ileri dereceye çıktığı, gönüllerin alındığı ve dostlukların pekiştiği mübarek günlerdir. Bu günlerde dargınların barışmasının, dostların hâl hatırının sorulmasının, özellikle aile büyüklerinin hastaların ve yaşlıların ziyaret edilmesinin örf ve âdetlerimizden olduğuna dikkat çekmek istiyoruz. Büyüklerin küçükleri bayramda sevindirmesinin güzel bir gelenek olduğunu biliyoruz. Bu vesileyle, dargınlıkların giderildiği, büyüklerin ellerinin öpüldüğü, hastalarımızın ziyaret edildiği; gariplerin, yetimlerin kimsesizlerin gönüllerinin alındığı; sevgi saygı ve kardeşlik duygularının zirvede olduğu bir bayram dileğiyle bütün okuyucularımızın Ramazan Bayramı’nı tebrik ediyoruz...