Yunan mezalimi

Osmanlı Devleti'nin son dönemlerine doğru merkezî otoritenin zayıflamasıyla birlikte Osmanlı tebaası olan birçok ulus, merkezî yönetime isyan ederek bağımsızlıklarını ilan etmişlerdir. Bağımsızlığını ilan eden bu uluslardan birisi de Yunanlılardır. Emperyalist Avrupalı devletlerin (İngiltere, Fransa vd.) destek ve teşvikleriyle kısa bir sürede ordu kuran Yunanistan, bu yeni ordunun gücünü Müslüman Anadolu halkının üzerinde denemiştir.

Anadolu’da Yunan işgali 15 Mayıs 1919’da İzmir’in işgaliyle başlamıştır. Yunan işgali kısa sürede bütün Batı Anadolu’ya yayılarak küçük çaplı bir işgalden büyük çaplı bir işgale dönüşmüştür. (İşgale uğrayan şehirler: İzmir, Aydın, Manisa, Çanakkale, Balıkesir, Denizli, Uşak, Kütahya, Afyon, Bursa, Eskişehir, Bilecik)

Batı Anadolu’da işgale uğrayan bütün şehirlerde Türk nüfusu, Yunan askerleri ve onlarla birlikte hareket eden yerli Rumlar tarafından vahşet ve katliama maruz kalmıştır. Yunan askerleri ve yerli Rumlar işgal ettikleri yerlerde soykırım, tecavüz, işkence, camileri ve evleri yıkıp ateşe verme, yağma ve haraç toplama, Mushaf-ı şerifleri yerlere atma, masum insanları kurşuna dizme, türlü çeşit işkencelerle birçok insanlık dışı çirkin fiilleri işlemişlerdir. Büyük bir vahşete sahne olan bu Yunan zulmü, imanlı Anadolu halkının vermiş olduğu Millî Mücadeleyle (Millî Mücahede/Millî Cihat) birlikte son bulmuştur. Anadolu halkının azim ve desteğini arkasına alan Türk ordusu, kısa bir sürede, zalim Yunan ordusuna gereken cevabı vererek bu kanlı işgali ortadan kaldırmıştır.

15 Mayıs 1919-9 Eylül 1922 yılları arasında yaşanan Yunan mezalimini belgeleyen onlarca rapor ve kitap yazılmıştır. Bu raporlardan, Müttefikler arası Tahkik Heyeti Raporu ile Yüzbaşı İsmail Hakkı Efendi’nin raporu konunun detaylı bir şekilde öğrenilmesi açısından son derece önemlidir. Kitap olarak ise, yakın zamanda vefat eden merhum Kadir Mısıroğlu’nun "Yunan Mezalimi" adlı eseri yine önemli kaynaklar arasındadır.

 

 

 

Ve işte insan

Allah’ın bir halifesi olarak gelmişti dünyaya

Yeryüzünü yaşanabilir hâle getirmekti vazifesi

Herkes birini düzeltmek istiyordu

Kimse kendini düzeltmiyordu

Oysaki kendi dünyasını düzelten insan

Dünyayı da düzeltebilirdi

Neden herkes bu kadar soğuktu

Neden herkes hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyordu

Neden insanlar bu kadar zalim olabiliyordu

Neden insanlar bu kadar bencildi

Yine dünya sahnesine insan çıkıyordu

İki çekirdek bulunuyordu içinde

Biri iyilikti biri kötülük

İnsanlar vardı iyilikle besleniyorlardı

Yaşadıkları yeri cennet yapmışlardı

Bencillikten ahlaksızlıktan arınmışlardı

Ölümün olduğunu hiç hatırlarından çıkarmıyorlardı

Zalimi asla sevmez zulmü daima engellerdi

İşte bütün bunlardan arınarak kemale ermişti

Mükerrem insan olmuştu

Âyetin sırrına erişmiş en şerefli mahlûk olmuştu

İnsana yakışan da buydu

İnsanlar vardı

İçleri kötülükten kararmıştı

Sürekli kötülük peşindeydiler

Kalpleri kararmıştı kinden yalandan

Sürekli nefret söylemleri dökülüyordu dillerinden

Şeytanın işi kalmamıştı artık

Cehennem bedelinde insan,

Şeytanın en büyük hizmetkârı olmuştu

"İnsanlardan sana sığınırım" diyecek bir gün şeytan

O kötü oldukça yükseldiğini zannediyordu

Kin besledikçe büyüdüğünü hissediyordu zavallı insan

Oysa kötülük işledikçe alçalıyordu

Âyetin sırrını bilmiyordu çünkü

Aşağılıkların en aşağısına düşmüştü

Ve işte insan

Biri en şerefli mahlûktu

Biri en aşağılık mahlûk olmuştu