Öfkelenen aynaya baksın! -1-

Peygamber efendimiz bir hadis-i şerifinde "Öfke şeytandandır" buyurmuştur... Atalarımız da bu hususta ne güzel söylemişler:

"Öfkeyle kalkan zararla oturur."

"Öfke gelir göz kararır öfke gider yüz kızarır."

"Keskin sirke küpüne zarar verir" gibi söylenmiş bu sözler demek ki laf olsun diye söylenmemiş. Çünkü öfke namlunun ucuna sürülmüş mermi gibidir, tetiğe bastığınız anda muhatabınızı imha etmek için yeterli olacaktır. Öfkesine hâkim olamayan insanların yaydığı negatif enerji, odunun yanarken atık olarak çıkardığı karbonmonoksit gazına benzer bulunduğu ortamı zehirler.

Hani bir söz vardır “Her insan huzur verir; kimi geldiğinde kimi gittiğinde” ama biz başkalarının yanlarından ayrıldığımızda kendilerini huzurlu hissetmelerini sağladığımız, “oh be çok şükür gitti” dedikleri öfkeli insanlardan olmayalım.

Negatif enerjimizi bırakın bir insana, bir çiçeğe bile yönlendirip onu soldurmayalım. Gönül her zaman sevgiye doğru akan bir nehir gibidir. Eğer öfkeyle yolu kesişirse kurur çöle döner. O yüzden öfkenin çıkış kaynağı akıl ve kalp olamaz. Olsa olsa terbiye edilmemiş nefislere mevzilenmiş şeytanın fısıltısıyla harekete geçen içimizdeki biriktirdiğimiz kibrimiz ve kinimiz olabilir.

Öfkeyi ancak nefislerini terbiye edebilmiş insanlar kontrol altına alabilirler. Nefisleri terbiye etmenin birçok yöntemi olduğu muhakkaktır. Ancak empati yapmak belki de en önemli yöntemlerden biridir. Kendinizi bir an için sizi öfkelendirdiğini düşündüğünüz insanın yerine koyun ve onu anlamaya çalışın eğer bunu başarabilirseniz belki de suçlunun kendiniz olduğunu fark edeceksiniz. Ya da en azından tolere edilebilir olduğunu göreceksiniz.

Bireysel ve toplumsal öfkenin altında yatan sebepleri ve sonuçlarının yol açtığı tahribatı iyi analiz edip, çözüm yolları aranmalıdır. Burada önemli olan sizi öfkelendiren olayın çapıyla gösterdiğiniz tepkinin çapı arasında ne kadar orantı olduğudur.