Çaresiz mi kaldık gerçekten?

 

Çaresizlik denen bir duygu vardır. Tüm insanlığı bitiren, ciğerlerine kadar işleyen kimi zaman yalnız hissettirip kaybolmasına sebep olan bir duygudur… Ama bir boşluk düşünün mesela, karanlık ve çıkmaz… O boşluğa ne kadar tırmansan da o boşluktan çıkmayacağını bilirsin. Vazgeçmeye kalkarsın ve tam o anda açılır ışıklar, aydınlığa erişirsin tam “bittim tükendim” dersin ve o an başlar yeşermeye umutlar.

Sonuç yeniden bağlanırsın hayata. Bazıları amaçsızca bazıları ise alacaklı gibi ama öyle bir umut ki seni yeniden var eder mutluluğa ve mutsuzluğa eriştirir… O ki ne kadar çıkmaz olursa olsun yolun, kafandaki umutlarını her zaman yeşil tut. Otur mesela bir masaya düşün yeşermesi gereken umutlarını… Ne kadar üstesinden geldiğini de getir aklına. Gerekirse çok yor kafanı ama yarım bırakma düşüncelerini. Yeşert, tevekkül et, misal yapabileceğin kadar yap. “Gerisi Allah’a emanettir” de ama asla yarım bırakma içtiğin çayı, yeşeren fidanını, umut edilecek hayallerini. Bırakma sevdiğini, ekmek paranı, geleceğini vb. Düşün tekrar tekrar “bitmez” dediğin gün de bitmedi sanki… Peki ağladığın nice günleri daha sonra gülerek anlatmadın mı en samimi dostuna? Duygu yoğunluğu yaşayıp aramadın mı sevdiğini peki? Geçmedi mi “bitmez” dediğin günler? Yeniden hayal kurmadık mı? Kalk bre insanoğlu! Her sarsılmada yıkılma toparlan! Müslümansın sen kurtarıcın olduğunu çıkarma aklından. Toparlan haydi, pes etmek yoktur kitabımızda. Bugün toparlanma vaktidir. Her şey için sağlık huzur mutluluk ve daha sayamadıklarımız için...  Hâlâ mı çaresizce bekleyiş içindesin? Karalar mı bağlıyorsun? Yanılıyorsun. Bugün yapman gereken o kadar sorumluluk varken oturma, al kitabını, bir kahve yap çık balkona havada bir meltem seni bekliyor… Aç kitabının ilk sayfasını ve de ki: “Sen benim için bir başlangıçsın çünkü yeni umutlar için yeni başlangıçlar gerekir...”

 

 

 

 

 

Basmadığım, bilmediğim bir yer

Kendi kırgınlığı ile bezenmiş bir beden.

Yağmur damlaları bir mürekkep gibi yazıyor,

Bir soluk fısıldıyorum semanın ürkek sessizliğine...

 

Geçmiş, bir eylül yaprağında şakıyan bir kuş

Hatıralarda gizli tozlu yorgunluklarımız

Gülüşümüz masum kalplerde bir direniş

Umutlu bir gökyüzüdür gülüşümüz, bir kemik bir diş...

 

Meczuplar şehrinde yankılanıyor sır dolu aşklarımız

Kabuklu yaralarda teselli arıyor düşlerimiz

Ve ölüm!

Bir gül rayihasında saklı kefenimiz

 

Birazdan güneş doğacak karanlığın gölgesine

İşte orada bizim gizli şiirimiz

Zamana mahcup bir sesleniş

Ve;

Bir hayat...

Sessiz ve zahmetsiz...

 

 

 

 

 

PİRAZİZ ELMASI: Yaklaşık 80 yıl önce Mısır ve Suriye'ye ihraç edilen ürünler arasında yer alan ve günümüzde üretimi tekrar artırılmaya çalışılan Piraziz elması coğrafi işaret tescil belgesi aldı.

Giresun’un mis, süt, kavun, taraklı, paslı yeşil, Piraziz, boz demir, sarı, demir elma çeşitleri vardır. Bu çeşitler içerisinde en fazla dikkat çeken Piraziz elmasıdır. Piraziz adının; Piraziz köyü, Piraziz İlçesi ve Piraziz elması ile anılıyor olması tesadüf değildir. Piraziz Efendi'nin Piraziz köyüne yerleşip yaşamaya başlaması ile birlikte yetiştirdiği elmalar daha o yıllarda tescil olmuş ki Piraziz elması olarak anılmaya, satılmaya başlanmıştır.

Piraziz elması hem iç piyasada hem dış piyasada severek tüketilen bir elma hâline gelmiş. İç piyasada şeker hastalığına iyi geldiği bilinen Piraziz elmasını; İlgili kurumlar şeker analizlerinin ilgili laboratuvarlarda yaptırıp şeker hastalarının umudu olan meyve ihtiyacını karşılamak üzere Piraziz'in dünyaya açılan penceresinden insanlığa sunmak bir borç bir görev olarak üstlenmelidir. [https://piraziz.bel.tr/piraziz/piraziz-elmasi/]