İnsan üzerine -1-

İnsan, yaradılış itibarıyla kıymetli bir varlıktır. Bu kıymetin acaba ne kadar farkındayız? Bizim için "kıymetli” olmak hiç üzülmemiş olmak mı? Değerlendirme yaparken hangi "doğru" kriterleri kullanıyoruz? Din, ahlak, sosyal yaşam, toplumsal düzen ve kurallar vb. hangisi?

Nasıl değerlendirmeliyiz?

Öz değerlendirme yaptığımızda çoğunlukla kendimizi "iyi" olarak değerlendiririz. Kötü hep başkalarıdır ve ıstıraplarımızın sebebi, biz hariç herkestir(!) Bu düşünceler hayatı çekilmez hâle getirir. Hep suçlu ve mağdur ikilemi içinde kayboluruz. Hayatın içindeki güzellikleri bir süre sonra göremez oluruz. Bu noktada farkındalığımızın oluşması için bizi diğer mahlûkattan ayıran "irademizin" ve tesirlerinin farkına varmalıyız.

İnsanoğlu kendisinin hiçbir etkisi olmadan, bedeninde atan kalbini, devam eden hayati fonksiyonlarını "nasıl oluyor da hiç durmadan bu muhteşem nizam ile varlıkta duruyor?" diye sorgulayıp şikâyet etmez. Hâliyle şükretmeyi de düşünmez. Ne zaman ki hastalansa "neden oldu ki?" sorusunu sorar, yana döne şifa arar.

Hâlbuki bedenen, irademizin hiçbir kuvveti olmadan hayattayızdır. Bize yaradılıştan ihsan edilen bu muazzam devridaimi hastalanmadan pek fark etmeyiz. Kendimizi ilk bu bilinçsizliğimizle değersizleştiririz. Aklı olan, irade etmesi mümkün olan varlıklar olarak bu özelliğimizi en doğru şekilde kullanabilmeliyiz. Sadece bedenden ibaret olmadığımızı, duygu-düşünce bütünü irademizin bizi nasıl şekillendirdiğini öğrenmeliyiz.

*İrade yani akıl hayattaki tercihlerimizi yaptığımız manevi bir kuvvettir. *İyi-kötü, doğru-yanlış gibi hayatın kanunlarını hayatımıza tatbik etmek irademizle mümkündür. *Yaşadığımız olumsuzlukları ifade ederken kullandığımız ve ardına saklanıp yüzleşmekten korktuğumuz şuursuz cümle kalıplarından vazgeçebilmeliyiz. * "Ben; çok sinirli, alıngan, hassas, kaygılı, duygusal vb. davranışları olan bir insanım” diyerek bahane üretmek yerine kendimizle yüzleşebilmeliyiz.

 

 

 

 

 

İşimi yaparken endişe etmem,

Elimde çok sağlam bilgi olursa.

Çağrıldığım yere hemen giderim,

Şahsıma bir hürmet ilgi olursa…          

 

Çimenler toprağa yeşil post olur.

Kurt ile kuzular bir gün dost olur.

Aşk ile dinleyip dağlar mest olur,

Kavalda çok içli ezgi olursa…

        

Akıl ki insanda bir büyük devlet,

Sıhhat ki bedende ne güzel nimet.

Gönlümde ebedî yaşar mı nefret?

Şu yalan dünyada sevgi olursa…

 

Kötülerle benim hiç işim olmaz.    

Zalime verecek kuruşum olmaz.                         

Hayatım boyunca yanlışım olmaz,

Doğruluk önümde çizgi olursa… 

 

Eğer söz verirsem borçlu olurum.

Sözümden dönersem suçlu olurum. 

Yanımda taşırsam güçlü olurum, 

Çantamda kalemle silgi olursa…

 

 

 

 

 

 

Fermuar: Fermuar dikmek ilk bakışta sanıldığı kadar kolay bir şey değildir. Eğer bir tarafı pot yaparsa görünüş çok çirkin olur. Bunu önlemek için dikmeden önce, fermuar açılıp bir tarafı iğnelenip teyellenir. Daha sonra fermuar kapatılıp öbür tarafı da iğneleyip teyellenir. Bundan sonra rahatça makinada dikilebilir.

Fermuarın ömrü: Fermuarın ömrünü uzatmak için fermuarlı giyecekler kuru temizleyiciden geldiğinde dişlerine vazelin sürülünce dişleri hiç sıkışmadığından bozulmaz.

İlikler: Ne kadar dikkatli de olunsa yıkama, iliklerin az çok bozulmasına yol açar. İşte buna fırsat vermemek için düğmeli şeyler açık değil de, ilikledikten sonra yıkanır. Böylece iliklerin genişleyip, uzamaları önlenmiş olur.