'Hakkınızı helal edin' deyip demokrasi şehidi oldular

DAHA 15’İNDE...
FETÖ’nün darbe girişimi sırasında şehit edilenlerin en genci olarak kayda geçen Halil İbrahim Yıldırım’ın (15) babası Bahattin Yıldırım anlatıyor: “Oğlum Bayrampaşa’da bir oto galeride çalışıyordu. 15 Temmuz’da iş çıkışı buluşup eve döndük. Yemek yedikten sonra televizyonlar normal yayın akışlarını kesmişti. O kalkışma, bir darbe girişimiydi. Dışarıdan ‘darbeye dur demek için’ kendini dışarıya atanların sesleri geliyordu. Halil İbrahim, ısrarla, ‘Baba biz de çıkalım, hadi’ dedi. Cumhurbaşkanı Erdoğan da halkı sokağa çıkmaya davet edince, oğlum Halil İbrahim’i de yanıma alıp meydanlara indik. Türkiye’mizin hiçbir yerini tek bir ite bırakmamak için, bu ülke için biz de sokağa çıktık. Bayrampaşa’daki Çevik Kuvvet Şube Müdürlüğü’ne yaklaştığımızda, darbe girişiminde bulunan askerlerin silah sesleri geliyordu. Saatler gece 01.00’i gösteriyordu. Darbecilere karşı koymak için yürürken, oğlum birden yere yıkıldı. İlk başta ayağı taşa ya da bir yere takılıp düştü zannettim. ‘Oğlum kalk dedim’ ve kaldırmak için elimi uzattım. Ancak oğlum hareketsiz duruyordu. Sonra kaldırmak için başının altına koyduğum elim kanlar içinde kalmıştı. O zaman vurulduğunu fark ettim. Kurşunun nereden geldiğini görmedim. Hastaneye götürünce ilk başta kurşunun sıyırdığını söylediler. Ancak sonra başının arka kısmına isabet ettiği anlaşıldı. Müdahale ettiler ama oğlumu kurtaramadılar. Kendisini kaybettik. Bugün yine aynısı olsa, yine korkmadan giderim. Başka oğlum da var. Gerekirse onunla giderim. İkimiz de gitsek, hatta çocuklarımın hepsi gitse ve hayatlarını kaybetseler bile... Türkiye için, bu topraklar için, bayrağımız için yine giderim. Yeter ki vatan sağ olsun...”
 

SON VAZİFE
FETÖ’nün darbe girişimine tepki göstererek, gittiği Boğaziçi Köprüsü’nde şehit olan 23 yaşındaki Onur Kılıç’ın babası Zeki Kılıç anlatıyor: “15 Temmuz gecesi, Onur dışındaki 2 çocuğum ve eşimle birlikte Rize’deydik. Biz Rize’de akrabalarımla sokağa çıkarken oğlum Onur da Boğaziçi Köprüsü’ne gitti. Ancak saat 24.00’ten sonra oğlumla irtibat kuramadım. Acı haber de saat 05.30’da geldi. Hamd olsun nice evladımı daha vatanım için veririm. Kendimi de seve seve feda ederim, vatanımız sağ olsun. Allah’a hamd olsun ki evladım böyle bir uğurda, vatan uğruna kendini feda etti. Bana her zaman ‘Baba gideyim savaşayım. Diyarbakır’a gideyim’ derdi. Bir senedir bana hep böyle söylerdi. Allah demek ki böyle yazmış, böyle olmuş. Allah bu hainlere bu fırsatı bir daha vermesin. Acımız anlatılacak gibi değil ama hamd olsun vatan uğruna oğlum kendini feda etti. Hiç koymuyor bana, kendi canımı da seve seve feda ederim, her zaman da hazırım. Oğlumla son konuşmamız o akşam 22.30 sıralarında oldu. Onur beni arayıp helallik istedi. Bana ‘Baba, devletimiz karıştı, ihtilal oluyor, ben gidiyorum, vatanı savunmaya gidiyorum, hakkını helal et’ dedi. Yani yapacağı son vazifesini yaptı. Böyle evlatlar vatana feda olsun. Kendi canımı da her zaman feda ederim, vatanımız sağ olsun. Allah Cumhurbaşkanımızı başımızdan eksik eylemesin.”

ÇIKIN ŞEHİT OLUN
Hain örgütün darbe girişimi sırasında Atatürk Havalimanı’nda şehit düşen Zekeriya Bitmez’in oğlu Muhammet Buğra Bitmez anlatıyor: “Darbe girişimi gecesi Sabiha Gökçen Havaalanı’na gittim. Babam da Atatürk Havalimanı’na doğru yola çıktı. O saatlerde o tarafa bir ulaşım aracı olmadığı için bisikletle yola çıkmış. Arkadaşları göndermek istememiş. Babam da Sabiha Gökçen Havaalanı’nda olduğumu bildiği halde arkadaşlarına ‘Oğlum Atatürk Havalimanı’nda, oğlumu alıp geleceğim’ demiş. Beni üzen tek şey, Sabiha Gökçen Havaalanı’ndan sağlam çıkmam. Onun şehit düştüğünü öğrenince zaten tamamen mutluluk içinde kaldım. Yani hiçbir sıkıntı kalmadı kalbimde. Biz Sabiha Gökçen Havalimanı’nı orada teslim etmedik, savunduk. Atatürk Havalimanı’na çok daha fazla tank girmiş ve insanları acımadan ezip geçerek yollarına devam etmişler. Babam da orayı canı pahasına savunmuş, şehit düşmüş.”
Zekeriya Bitmez’in diğer oğlu Kadircan Bitmez: “Darbe girişimini evde televizyondan öğrendim. Bir süre sonra babam beni aradı ve ‘Atatürk Havalimanı’ndayım. Vatanım için yürüyorum onların üzerine, sen ne yapıyorsun?’ diye sordu. ‘Televizyondan olanları izliyorum’ dediğimde babam, ‘Yazıklar olsun, sizi böyle mi yetiştirdim, çıkın şehit olun’ dedi. Ben çıkamadım, en çok o zoruma gidiyor.”

YA GAZİ YA ŞEHİT...
Genelkurmay’ın önünde helikopterden açılan ateş sonucu hayatını kaybeden 53 yaşındaki Celaleddin İbiş’in oğlu Çarı İbiş anlatıyor: “Babam, Altındağ Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğünde çalışıyordu. Kalkışma başlamadan önce babam işteydi, gece çalışıyordu. Daha sonra olaylar başlayınca AK Parti ilçe binasında toplanmışlar. Daha sonra oradan birkaç kişiyle ne yapacaklarını konuşurken babam, ‘gideceğiz arkadaşlar, engel olacağız, duramayız burada’ demiş. ‘Şimdi gitmezsek yarın belki ne ailemiz kalır ne biz kalırız. Şimdi gidip ya gazi olacağız ya da şehit’ demiş ve oradan ayrılmışlar. Olaylar sırasında babası ile sürekli telefonla konuştum. Kızılay’da tank ele geçirmişler, onların fotoğraflarını attı. Daha sonra Kızılay’dan Meclise yürüdüler. Oradan da Genelkurmay Başkanlığına gittiler. Yine babamla konuşurken silah sesleri, bomba sesleri geldi. ‘Allah’ diyenleri duydum, telefon kapandı ama elim ayağım titriyor, iki dakika sonra aradım açtı. Ben ağlarken babam gülerek ‘oğlum bomba düştü yanımıza, taradılar ama iyiyim’ dedi ve telefonu kapattı. Daha sonra bazı vatandaşlar askerleri dövmeye kalkışınca babam hemen aralarına girmiş ve askere siper olmuş. ‘Ne yapıyorsunuz bunlar bizim evlatlarımız, bizim yavrularımız, bizim askerimiz’ demiş. Elindeki pet şişedeki suyla korkan askerin yüzünü yıkamış, su içirmiş ve daha sonrasında iki adım geri çekilince helikopterle taramaya başlamışlar, orada sırtından vurulmuş. Bazı arkadaşları da ağır yaralanmış.’’