Şevval orucu hürmetine…

Mekke-i mükerremede üç sene oturdum. Mekkelilerden bir kimse her gün Harem-i şerife gelir, tavaf eder, namaz kılar ve sonra bana selam verip giderdi. Ben bu kimse ile tanıştım. Bir gün o kimse beni yanına çağırdı. Bana dedi ki: “Ben öldüğüm vakit kendi elinle beni yıka, namazımı kıl ve defneyle. O gece beni terk etmeyip kabrimde gecele. Münkireyn suali anında bana Tevhid’i telkin et!” dedi. Ben de o kimsenin istediklerini yapmayı kabul ettim. Bana emrettiğinin aynısını yaptım, kabrinde geceledim. O gece uyku ile uyanıklık arasındayken: “Ya Süfyan! Beni korumaya ve senin telkinine ihtiyaç kalmadı” diye bir ses işittim.
O zaman: “Ne sebeple bu lutfa eriştin” diye sordum.
Bana cevap olarak “Ramazan-ı şerifin orucunu tutup Şevval’den altı gün daha eklemem sebebiyle” dedi. O zaman ben uyandım. Yanımda kimseyi göremedim. Abdest aldım, namaz kıldım, uyudum; böylece üç kere gördüm. Bildim ki bu Rahmanîdir; şeytandan değildir. O zaman da kabrin yanından ayrıldım ve “Ya Rabbi! Beni ramazanın orucuna ve Şevval’den altı gün orucuna muvaffak kıl” diye dua ettim. Allahü teala beni de muvaffak kıldı.