Abdülvehhab-ı Şa'râni "rahmetullahi aleyh" -2-

Hızır gibi!.. "Abdülvehhab Şa'râni", hal ehli bir kişiydi, Canlı cansız bir şeyin zikrini işitirdi. Kendisi anlatır ki: (Bir gün akşam vaktinde, Namaz kılıyor idim, üstadımın evinde. O anda oldu bana fevkalade bir haller, Gözümden birden bire, kaldırıldı perdeler. Canlı cansız ne varsa, bu Mısır diyarında, Hepsinin tesbihini duyar oldum ânında. Daha sonra bu halim, daha da fazlalaştı, Mısır haricindeki ülkelere ulaştı. Yani bütün dünyada, ne varsa canlı, cansız, Hepsinin tesbihini işitirdim hilafsız. Okyanuslarda olan, nice mahlukatın da, Yaptığı tesbihatı, duyuyordum anında. Bu hal, bir müddet daha devam etti ise de, Bunlarla aramıza, yeniden girdi perde. Çünkü çok korkmuş idim, dua ettim Allah'a, Her mahlukun sesini, işitmedim bir daha. Fakat istediğim an, istediğim ülkeyi, Görür veya bir anda geziyordum her yeri.) "Abdülvehhab Şa'rani", ihsanı İlahiyle, An be an seyrederdi, dünyayı kalb gözüyle. Bir çölde, bir sahrada, bir ihtiyaç sahibi, Görseydi, yetişirdi yardıma "Hızır" gibi. Dünyanın bir ucunda olsa bile o insan, Anında yetişerek, yapardı ona ihsan. Yine buyuruyor ki, kendisi bizatihi; (Rabbimiz bu fakire verdi ki şunu dahi, Vefat etmiş bulunan büyük evliyaların, Nerede olduğunu, bilirim ruhlarının. Yani o büyüklerin, o mübarek ruhları, Nerdeyse Rabbim bana bildirir hep onları.) Zira o yüksek ruhlar, kabirde serbesttirler, İstedikleri yere gidip gelebilirler. Bunun gibi, üstadı "Aliyyül Havvas" dahi, Bilip haber verirdi, bunları bizatihi. Bir mü'min, ziyarete gitseydi bir veliye, Ona derdi; (O veli, kabrinde yoktur) diye. Yahut buyururdu ki; (Çabuk git ey Müslüman, Filan yere gitmeğe hazırlanır O şu an.) Kendisi bu hususta anlatıyor ki yine; Bir gün "İbni Farıd"ın gittim ziyaretine. Ve lâkin bulamadım, kabrinde yoktu o an, Birazdan teşrif etti, yerine çok uzaktan. Dedi; (Kusura bakma, çok muhtaç bir kişinin, Feryadını işitip, gitmiştim yardım için.) Bu kuvvet verilmiştir, bazı yüksek ruhlara, Gidip yardım ederler ihtiyaçlı kullara.