Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh" -1-

"Halid-i Bağdadi" ki, çok büyük bir veliydi, O devrin bir teki ve asrın müceddidiydi. Osman-ı Zinnureyn'in soyundan olan bu zat, Bağdat'ta tevellüd ve eyledi Şam'da vefat. Uzuna yakın boylu ve iri yapılıydı, Buğday benizli olup, heybet ve vakarlıydı. Burnunun orta yeri, yüksekçe idi biraz, Sakalında, siyahtan daha az vardı beyaz. Geniş göğüslü olup, güler yüzlü idi hem, Onun gibi bir veli, az görmüştü bu âlem. Daha küçük yaşında başladı tahsiline, Çabucak vâkıf oldu, ilimlerin hepsine. O devirde, ne kadar varsa ilim sahibi, Dediler ki; "Bir âlim şimdi yok onun gibi" Yirmi bir yaşındayken, henüz bu mübarek zat, Ulema ve avâma, oldu hoca ve üstad. Her taraftan insanlar, koştu onun dersine, Şevk ile katıldılar, halka-i tedrisine. Zühd ve takva üzere sade hayat yaşardı, Zira temiz kalbinde, "Resulün aşkı" vardı. Yegâne düşüncesi şu idi ki bu zatın, Hemen ziyaretine gitsin Resulullahın. Çıktı bir gün nihayet, Medine beldesine, Geldi Resulullahın mübarek türbesine. Ziyaret âdâbını yerine getirerek, Düşündü ki; "Kendime, bir rehber bulsam gerek." Kamil bir veli bulup, ona teslim olmağı, Öyle istiyordu ki, kalmadı hiç durağı. Rastladı o günlerde faziletli bir zâta, Dedi ki; (İhtiyacım var benim nasihata.) O dedi ki; (Kâbe'yi ettiğinde ziyaret, Edebe mugayir şey görürsen, eyleme ret.) "Peki" deyip, oradan Mekke'ye geldi hemen, Beytullaha dönerek, salevat okur iken, O sırada gördü ki, Beytullah'ta bir kimse, Kâbe'ye sırt çevirmiş, bakıyor kendisine. Düşündü; "Utanmadan Kâbe'ye sırt çevirmiş, Edebi gözetmiyor, hiç olur mu böyle iş?" O böyle düşünürken, dedi ki o zat ise; (Niçin kötülüyorsun böyle beni ey kimse? Bil ki mü'mine hürmet, önce gelir Kâbe'den, Bunun için yüzümü sana çevirmiştim ben. Hatırla Medine'de görüştüğün o zatı, Ne idi hem de onun, sana o nasihatı?) Derhal özür dileyip, dedi ki kendisine; (Beni de kabul edin, talebeniz içine.) O dedi; (Sen burada hiç durma, bu iş için, Hindistan'da hallolur, ancak senin bu işin.)