Ahmet Mekki Efendi "rahmetullahi aleyh"

Bir gence mektubunda buyurdu ki: (Evladım, Seni, bu "Doğru yol"dan ayırmasın Allahım. Ey oğlum, sana pek çok lutfedip Hak teala, Şereflendirmiş idi tövbe ve istiğfarla. Şimdi bilmiyorum ki, "Nefis" ile "Şeytan"ın, Din bilgisi olmayan "Kötü arkadaş"ların, Arasında, o temiz halde kalabildin mi? Bu üç güçlü düşmana karşı durabildin mi? Gençlik var ve para bol, arkadaşlar uygunsuz, Nefsin arzularını yapmak kolay ve ucuz. Ey oğlum, benim sana diyeceğim şu ki tek, Körpeciksin, yolun da korkuludur begayet. Mubahları, zaruret kadar kullanmalıdır, "Haram" ve "Günah"lara hiç uzanmamalıdır. Zira cenabı Allah, acıyıp bu kullara, Mubahla zevklenmeğe izin verdi onlara. Helal olan sayısız şeyleri bırakarak, Onun "Haram" kıldığı bir iki zevke sapmak, Hakk'a karşı ne kadar büyük edebsizliktir, Ne derece bir inat, ne terbiyesizliktir.) Allah adamlarından olan bu mübarek zat, Bir gün de genç birine şöyle etti nasihat: Ey oğlum, "Haram" ile beslenirse bir beden, Hiç sevap kazanamaz yaptığı ibadetten. Kazandığın maaşı helal ettirmemişsen, Nasıl cevap verirsin mahşerde Rabbine sen? Ey oğlum, bizler kuluz, Allahın emrindeyiz, Kendi emrine buyruk ve başıboş değiliz. Her istediğimizi yapamayız ki zinhar, Zira Sahibimizin bize emirleri var. Burada yaşamazsak O'nun emirleriyle, Mezarda "Pişmanlık"tan başka şey geçmez ele. Ey oğlum, gençlik çağı, kâr ve kazanç vaktidir, Mert olan, bu zamanı iyi değerlendirir. İhtiyarlık zamanı, herkese olmaz nasip, Olsa da, vakit olmaz elverişli, münasip. Vakit dahi bulunsa, azalınca güç, kuvvet, Yapılmaz gençlik gibi yarar iş ve ibadet. Oğlum, nefsimiz için yaparız nice şeyler, Onlar hep sorulacak mahşerde birer birer. O gün "Günahlarımız" konunca önümüze, Nasıl mahcup oluruz, o zaman Rabbimize. "Hazır"dır ve "Nazır"dır elbette cenabı Hak, Ve senin her işini görmektedir muhakkak. Bir kimsenin işinden Rabbi razı olmazsa, Ölmesi hayırlıdır, onun yaşamaktansa. Bunları bile bile "Haram"ları işlemek, Müslümana yakışan bir hal olmasa gerek.)