Ahmet bin Ebu Bekr "rahmetullahi aleyh"

Bu zat, ilim sahibi ve büyük evliyadır, Kalplere tesir eden nasihatleri vardır. Derdi: (Kim hazırlarsa ahiret azığını, Gönderir Hak teala onun dünyalığını. Ve her kim çok korkarsa Allahü tealadan, Gönderir Allah onun rızkını her taraftan. Kalp "Günah" işlemekle zayıflar, hasta olur, Ancak tövbe etmekle hastalıktan kurtulur. Bir mü'min, günahına "Pişmanlık" duysa eğer, Bu, "Tövbe" demektir ki, Allah onu affeder. "Günah"tan kaçmak için birazcık gayret etmek, Hayır iş işlemekten kıymetlidir daha pek. İslama uygun işler, insana huzur verir, "Günah işlemek" ise, gam ve elem getirir. Bir kul, nefsine uyup, "Günah"a girerse az, Allah, onu o halde görmekten hoşnut olmaz.) Bir gün de buyurdu ki: (İşleyince bir günah, Hemen tövbe edin ki, affeder çünkü Allah. Nitekim Hak teala buyurur ki: (Ey insan, Semayı doldursa da yaptığın günah, isyan, Tövbe edip, imanla gelirsen bana şayet, Yaparım ben de sana yer dolusu mağfiret.) Sen eğer bir kimseden görürsen bir hakaret, Bil ki "Haram" ve "Günah" işlemişsindir elbet. Ve eğer bir iyilik görürsen bir kişiden, Bil ki, bu da olmuştur hayırlı bir işinden. Çok "Günahkar" ve suçlu bilsen de sen kendini, Yine Hak tealadan kesme hiç ümidini. Zira ki "Gazabı"ndan, geniştir "Affı" daha, Çok günahkar olsan da tövbe et, dön Allaha.) Bir gün de buyurdu ki: (Bu insanlar acaba, İnanmıyorlar mı ki cehenneme, azaba? Eğer biliyorlarsa "Azap var elbette ki", Nasıl günah işlerler o halde onlar peki? Bir kimse, bir "Günah"ı işler ise gizlice, O günahın zararı kendinedir sadece. Lakin işleniyorsa aşikare olarak, Çekerler zararını hem kendisi, hem de halk. Eğer ki bir müslüman, "Günah"ını unutur, Sevabını hatırda tutarsa, bu, "Gurur"dur. Küçük günahları da "Büyük" bil ki ey insan, Zira sen, kime karşı eyledin "Günah, isyan"? İnsan, arkadaşına demeli ki: (Kardeşim, Lütfen beni ikaz et, olursa günah işim.) Mesela biri seni, günahta "İkaz" etse, Başkası da, bir kese dolusu "Altın" verse, Senin için o "İkaz", iyidir daha elbet, Onunla kazanılır zira sonsuz saadet.)