Ebu Bekr Vasıtî "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki. (En büyük düşmanınız, Sizin içinizdedir, onunla uğraşınız. O düşman "Nefis"tir ki, içinizdedir her an, Eğer kızacaksanız, ona kızın durmadan. Çünkü o uğraşır ki, soksun sizi "Günah"a, Dünyada ondan ahmak bir mahluk yoktur daha. Çünkü her bir arzusu, kendi aleyhinedir, Onun peşinde giden, helake sürüklenir. "Harama yaklaşmayın" buyuruyor Rabbimiz, Nefis de haramlardan zevk alıyor bilakis.) Yine bir sohbetinde buyurdu ki: (Ey kişi, Bir iş eğer "Günah"sa, sakın yapma o işi. Zira "Müslüman" demek, "Teslim olan" demektir, Mü'minin her "Günah"tan kaçınması gerektir. Kalbinin ürperdiği bir işi yapma sakın, "Haram"da kalbi titrer halis bir müslümanın. Günah işleyenlerden uzak durmak gerekir, Yani böyleleriyle pek görüşmemelidir. Zira o kimselerle kim olursa arkadaş, Zararı, ona dahi dokunur yavaş yavaş. Hakiki bir müslüman "Günah"tan uzak durur, Rabbini düşünmekle o yalnız rahat bulur. O, öyle çok görür ki kendi günahlarını, Vakit bulmaz görmeğe başkasının aybını. Takva sahibi olup, "Günah"tan kaçmalıdır, Bu yol ile Allaha daha yaklaşmalıdır. Zira müslüman için, kaçınmak her günahtan, Daha faidelidir emirleri yapmaktan. İslam alimlerimiz buyurdu: "Büyük, küçük, Günahtan kaçmak gibi olamaz bir üstünlük".) Bir gün de buyurdu ki: (Sahibinden gayriye, Tutulan kalp "Hasta"dır, muhtaçtır tedaviye. Böyle kulun, İslama sarılması güçleşir, Farzlar zor ve zahmetli, haramlar tatlı gelir. Kalbin bu hastalığa yakalanmasına hep, Nefse uyup, "Günah"a dalmaktır asıl sebep. Nefis, Hak tealaya düşmandır, hem çok fazla, Ona ibadet etmek, arzu etmez o asla. Nefis, haddi zatında kendine de düşmandır, İnsana "Haram"ları işletmekten zevk alır.) Bir gün de buyurdu ki: (Günah, "Ateş" gibidir, Günahlar sebebiyle cehenneme girilir. Bizim büyüklerimiz "Takva"ya sarıldılar, Haram ve günahları, "Ateş" bilip kaçtılar. Bir "Allah adamı"na kavuşursa bir kimse, Kavuşur o sayede çok bereket ve feyze. Hiç işleyemez olur bir "Günah"ı, hem de az, Bu, öyle bir ni'met ki herkese nasip olmaz...)