Bekir bin Abdullah Müzenî "rahmetullahi aleyh"

"Bekir bin Abdullah-ı Müzenî" hazretleri, Tâbiinin en meşhur âlimlerinden biri. Derdi ki: (Çok geniştir Hakk'ın rahmet denizi, Kesmeyin hiçbir zaman O'ndan ümîdinizi. Ve lâkin mekrinden de olmayın ki hiç emin, Zîra azabı dahî şedittir Rabbimizin. Her kişi "Cehennem"i yakın bilsin kendine, Velâkin ümîdini kesmesin O'ndan yine. Zîra azablarından, geniştir affı daha, Çok günahkâr olsan da, tövbe et, dön Allaha. Yârın "Mahşer günü"nde hesaplar görülünce, Herkes lâyık olduğu yere götürülünce, O zaman meleklere emreder ki Rabbimiz: (Ateşten iki kişi çıkarıp getiriniz.) Melekler, iki kişi çıkarıp getirirler, (Yeriniz nasıl?) diye Rabbimiz sual eder. Derler ki: (Yâ ilâhî, çok müşkildir hâlimiz, Yerimizden daha zor bir yer yok zannederiz.) Hak teâlâ buyurur: (Zulmetmedim ben size, Kendi kazancınızdır, dönünüz yerinize.) Onlardan bir tanesi, alır almaz bu emri, Koşarak gider hemen, bakmadan dönüp geri. Öbürüyse, isteksiz gider pek üzülerek, Ve sık sık dönüp bakar, bir şey ümit ederek. Çağırır Hak teâlâ onları tekrar yine, Ne için koştuğunu sorar birincisine. O der ki: (Ben dünyada, dinlemedim emrini, Bu yüzden çekiyorum cehennem elemini. Tekrar aynı hatâya düşmiyeyim diyordum, Onun için yerime koşarak gidiyordum.) Hak teâlâ bu sefer, sorar öbür kişiye: (Sen niçin ikide bir bakıyordun geriye?) O der ki: (Sen her şeyi bilensin yâ İlâhî, Bu husustaki zannım, şöyleydi benim dahî. Bilirdim ki, "Ateş"ten çıkarınca kulunu, Cehennem ateşine sokmazsın tekrar onu.) Buyurur: (Cehenneme girme artık öyleyse, Zannettikleri gibi bulur beni her kimse. Mâdem benim hakkımda böyledir zannın senin, Haydi, arkadaşınla gidin, cennete girin.) Bu mübarek velî zat, çok korkardı Allahtan, Gözyaşları, yüzünde iz yaptı ağlamaktan. Bir gün de ağlıyorken, sordular ona yine: (Ne için ağlıyorsun, çok yakınken Rabbine?) Buyurdu: (Kardeşlerim, ayrılıktan korkarım, Ebedî beraberlik olmazsa ne yaparım? "Sen bana yaramazsın" der ise Allah bana, Ne olur benim halim, ağlarım işte buna.)