Ömer bin Abdülaziz "rahmetullahi aleyh"

"Ömer bin Abdül'aziz" takvâ ehli bir zattı, Düşündüğü, sadece "Âhiret" ve "Hesap"tı. "Kulların hukûkuna edemezsem riâyet, Hâlim ne olur?" diye endişedeydi gâyet. Bir kimse anlatır ki: Ömer bin Abdül'aziz, Halifelikten önce, etli idi ve gürbüz. Sonra çok zaifletti onu bu halifelik, Öyle ki, bu korkuyla kaldı bir deri kemik. İşte bu mübarek zat, namaz kıldı bir gece, Bayıldı bir âyeti kırâat eyleyince. Namazda okuduğu âyette cenabı Hak, Şöyle buyuruyordu zîra meal olarak: (Boyunlarına bağlı demirden bukağılar, İle sürüklenerek ateşe atılırlar.) Hattâ sabaha kadar bunu tekrar ederek, Ağladı hüngür hüngür gözyaşları dökerek. Bir gün mektup yazmıştı ahbâbından birine, Buyurdu ki: (Aldanma nefsinin isteğine. Çıkarma hatırından bir an ölüm hâlini, Dünyadan âhirete çeviriver kalbini.) Bir gün de buyurdu ki: (Biz insanlar, hepimiz, "Ölüm" için bir namzet, yâhut "Hedef" gibiyiz. "Ölüm", istediğini seçiyor, götürüyor, Bu dünyaya gelenler mutlak bir gün ölüyor. "Dün" geçti, o iyi bir şahittir hakkımızda, "Ölüm" de uzak değil, bekler yakınımızda. "Bu gün" büyük bir fırsat, mühim bir emanettir, Onu en iyi yerde değerlendirmelidir. "Yârın" henüz gelmedi, belki de gelmiyecek, Zîra yârın gelmeden, belki ecel gelecek.) Bir gün de hutbesinde buyurdu: (Ey insanlar, Rabbimiz dışa değil, niyete, kalbe bakar. Yâni siz, kalbinizi eğer düzeltirseniz, Düzelir ona göre dışınız, zâhiriniz. İnsanın a'zâları kalbine bağlıdırlar, Kalp iyiyse, onlar da hep iyilik yaparlar.) Başka bir mektubunda buyurdu ki: (Evlâdım, Her gün yaklaşıyoruz "Ölüm"e adım adım. Tavsiye ederim ki, kork Allahtan her zaman, Bu fırsat elde iken, âhirete hazırlan. Ölüp de, âhirete gitmiş farzet kendini, "Allahı görür" gibi îfâ et amelini. Gün geçtikçe ömrümüz, daha noksanlaşıyor, Ecel de, o nisbette bizlere yaklaşıyor. Aklı olan, günahta hebâ etmez ömrünü, Gönül vermez dünyaya, düşünür "Ölümü"nü. "Mahşer"in şiddetini hatırlıyarak her an, O güne hazırlanır, gece gündüz durmadan.