İbâdet edenlerin kibri!..

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, Horasan'da yetişen evliyânın büyüklerindendir. 781 senesinde Bağdat‘ta vefât etti.

Kabri de oradadır.

Kendini bilmezin biri, sokakta bir şeyler yiyerek gidiyordu ki, bu velîyi gördü birden...

Ve alay etti bu Allah adamıyla. Şânına yakışmıyan kelimeler kullandı.

Mübârek zât hiç oralı olmadı.

Devam etti yoluna.

Ama kalbi kırılmıştı.

Birkaç dakika geçti...

Aynı yerde, adamın ölüsüyle karşılaştı insanlar. Yediği o şey boğazında kalmış ve ölümüne sebep olmuştu...

Bu büyükleri üzmeye gelmez...

● ● ●

Bir gün bu zâta; "Efendim, kibirler içerisinde en kötüsü hangisidir?" diye sordular.

Biraz durdu.

Cevâbında;

"İbâdet edenlerin kibridir" buyurdu.

● ● ●

Bir gün de;

"Her an Allahü teâlâyı hâtırlayan ve Onu bir an unutmayanlar, güler bir hâlde cennete gireceklerdir" buyurdu.

● ● ●

Bir gün de biri gelip, kıyâmetten sordu bu velîye.

Ona cevâbında;

"Doğduğu günden ölünceye kadar her ânını secde ederek geçiren kimse bile, kıyâmet gününün şiddetinden, sevaplarını az görür" buyurdu.