Bu dünyânın bir saati…

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, büyük velîdir.

Bir gün sohbetinde;

"Bu dünyânın bir saati, kıyâmetin bin senesinden daha iyi ve hayırlıdır" buyurdu.

Merakla sordular:

"Niçin efendim?"

"Çünkü bu bir saatte, iyi bir amel yapıp, Allahü teâlânın rızâsı kazanılabilir. Ama o bin senede hiçbir şey yapılamaz" buyurdu.

● ● ●

Bir gün de;

"Efendim, insanlar arasına niçin karışmıyorsunuz?" dediler.

Onlara döndü.

Sitemli olarak;

"İnsanlar bana Allahü teâlânın emir ve yasaklardan bahsetmiyor, hatâlarımı söylemiyorlar. Böyle insanlarla niçin oturayım?" buyurdu.

● ● ●

Bir gün sohbetinde; "Müminin ölümü, büyük saadettir. Çünkü ölümle Rabbine kavuşacaktır" buyurdu.

Ve şunu anlattı:

Kulun eceli gelir.

Son nefesleridir.

O anda kendisine Peygamberimiz aleyhissalâtü vesselâm gösterilir ve kendisine; “Bunu tanıyor musun?” diye sorulur.

Müminler bakar.

“Tanıyorum” der.

Ve Onu görmenin lezzetiyle ölüm acısını duymaz.

Kâfirler ise;

“Tanımıyorum” der.

Ve sonsuz felâkete düşerler!