"Bizim ev şu adrestedir"

Hindistan evliyâsından Ahmed Şeybânî hazretleri zamanında, o yerin vâlisi rüyâ gördü bir gece...

Nûr yüzlü bir ihtiyar yanına gelip “Evlât! Bizim ev şu adrestedir, gelirsen görüşür, sohbet ederiz” dedi.

Vâli çok sevmişti bu nûrâni ihtiyarı.

“Peki efendim” dedi.

Uyandığında kalbi heyecanla çarpıyordu. “Allah Allah" dedi kendi kendine. “Bu sevimli zât kimdi acaba? Beni evine çağırıyor.”

O sabah çıktı evinden.

Evi bulup, çaldı kapıyı...

Kapı açıldığında, gece rüyâda gördüğü o “nûrlu ihtiyarı” gördü karşısında.

Mübârek zât tebessümle karşıladı kendisini:

“Hoş geldin evlât! Çağırmasak geleceğin yoktu” dedi.

Oturup sohbet ettiler.

Bir ara sinekler doluştu odaya. Binlerce sivrisinek. Vâli rahatsız olup kovmak istedi onları.

Ama ne mümkün.

Binlercesi âdeta hücûm edip, sıva gibi kapladılar yüzünü.

Büyük zât, vâlinin âciz kaldığını görünce kalktı hemen.

Ve pencereyi açıp;

“Haydi bakayım, hepiniz dışarı çıkın!” diye seslendi.

Binlerce sinek bir anda terk ettiler odayı.

Sanki “emir almış” gibi.

Vâli hayret içindeydi!

Kalkıp hürmetle öptü elini.

Dergâhın müdâvimiydi artık.