"Annenin babanın duâsını al!"

Mısır evliyâsından Ahmed-ez Zâhid hazretlerinin talebesinden Ömer adında bir “genç”, bu zâtın huzûruna geldi bir gün. Ve kendisine; “Hocam! İzin verirseniz memlekete gitmek istiyorum” dedi. Büyük zât; “Hayhay evlâdım!.. Git tabii, iyi olur” buyurdu. “Yarın çıksam hocam?” “Tabii ya, anneni babanı ziyâret eder, duâlarını alırsın.” Delikanlı sevinmişti... Hocasının elini öpüp çıkıyordu ki, seslendi arkasından; “Giderken bal götür babana!” “Başüstüne” dedi. O gün düştü yola... Memleketine vardığında gördü ki babası ağır hasta. Getirdiği balı verdi annesine. Kadıncağız balı görünce çok şaşırdı! Oğluna sarılıp; “Nereden akıl ettin bunu oğlum?” dedi. “Hayrola anneciğim!. Bal mı lâzımdı yoksa?” “Evet ya, doktorlar babana bal yemesini söylediler. Ama yoktu buralarda. Çâresizdik. Sen Hızır gibi yetiştin oğlum.” Çok sevindi buna. Annesine dönüp; “Hocam söyledi anne, ben nereden bileyim” dedi. Kadıncağız; “Ya, öyleyse bil o hocanın kıymetini oğlum. Sakın ayrılma yanından” dedi. Sonra açıp, o balı yedirdiler hastaya. Kısa zamanda kavuştu şifâya...