Bir nazarı kâfi geldi

Büyük velî Ebül Feth-i Serahsî hazretleri; her velî gibi hocasını çok sever, her kavuştuğu şeyi “onun bereketinden” bilirdi.

Bir gün bâzı dostları;

“Efendim, bu yüksek mertebeye nasıl yükseldiniz?” diye sordular.

Cevâben;

“Hocamın sâyesinde” buyurdu.

Ve şöyle anlattı:

"Ben bir gün, bir derenin kenarında yürüyordum.

Hocam Ebül Feth de, su üstünden bu tarafa doğru geliyordu...

Bana, şefkatle bir kere baktı.

İşte ne olduysa o bakışla oldu.

O bir nazar, alçaklardan yükseklere kaldırdı beni.

Maddî ve mânevî ne kazandımsa hocamın bereketidir.”

● ● ●

Bu zât bir gün de sevdiklerine;

“Bir zaman gelecek, dünyâda hakîkî mürşit bulunmayacak. Yazık o milletin hâline” buyurdu.

Merak edip;

“Onlara tavsiyeniz var mı efendim?” diye sordular

Cevâbında;

“Bir İslâm âliminin kitâbını okusunlar. Onların kitaplarının okunduğu yere ‘rahmet’ yağar. Hem o büyüklerin ruhlarından istifâde edilir” buyurdu...