O, Resûlü çok severdi
27 Ekim 2018 02:00
Hindistan evliyasından ve Silsile-i aliyye denilen büyüklerden olan Abdullah-ı Dehlevî hazretleri, Resûlullah Efendimizi çok sever, ismini işitince kendinden geçerdi.
Bir gün su istedi hizmetçisinden.
Hizmetçi suyu verirken;
“Allah'ın Resûlünün sevgisi, nûru ve feyzi, üzerinize olsun” dedi.
Bu duâya çok sevindi...
Kalkıp öptü hizmetçinin alnından.
Mübârek odasından bazen çok nefis “kokular” yayılırdı.
O zaman talebeleri;
“Herhâlde Resûlullah’ın mübârek rûhu yine hocamızı ziyârete geldi” derlerdi.
● ● ●
Bu büyük velî, Resûlullah Efendimize olan muhabbet ve hasretten, dayanamaz hâle geldi.
O aşkla çok ağladı!
Sonra da uyuyakaldı.
Resûlullah’ı gördü rüyâsında.
Büyük bir muhabbetle huzûruna vardı.
Sevgiyle sarıldılar birbirlerine.
● ● ●
Bir gün bu zâta;
“Efendim, bedbaht olmanın alâmeti nedir?" diye sordular.
Cevâbında;
“İlmi olup da amel yapmamak ve ameli olup da, ihlâsı olmamaktır” buyurdu.
Ve ekledi:
“Üçüncü alâmetiyse bir velî sohbetine kavuşamamaktır. Zîra bir ‘Allah adamı’nı tanımamak, kötü bahtlı olmanın en büyük nişânıdır.”