“Ölüm acısı çok şiddetlidir!..”

İmâm-ı Şa’rânî hazretleri anlatıyor:

Benim ilk hocam, İmâm-ı Şenâvî hazretleridir.

Beni talebeliğe ilk kabul ettiğinde, beni Ahmed Bedevî hazretlerinin kabrine götürdü.

Ve bu zâta, benim hakkımda;

“Efendim, bu kişi, bizim sevdiklerimizdendir. Yüksek himmetinizle bunun da kalbini nurlandırınız” diye arz etti.

O an ses geldi kabirden.

“Peki, olur evlâdım” diyordu.

Nûrlu ellerini gördüm.

Kuvvetle tuttu elimi.

Ben eğilip, hürmetle öptüm.

O an değişiklik hissettim kalbimde.

Sanki kalp gözüm açılmıştı.

● ● ●

Bu zât bir sohbette buyurdu ki:

Dinleyenler;

“Nasıl efendim?” dediler.

Cevâbında;

“Sanki bir diken dalını bir kişinin içine koymuşlar, kuvvetli bir kimse onu çekiyor. Kestiğini kesiyor, kalan kalıyor gibi olur” buyurdu.

● ● ●

Bir gün de sevdikleri;

“Efendim, dertlerden kurtulamıyoruz, bize ne tavsiye edersiniz?” diye sordular.

Cevâbında;

“Duâ eder, yalvarırsanız, hiç gam kalmaz. Duâ etmemek, kederlerin en büyüğüdür. Allahü teâlâ, duâ edenleri sever. Ayrıca dertleri, belâları, nîmet bilmelidir” buyurdu.