"Artık sizin dersinize gelmeyeceğim!.."

Abdullah bin Mübârek hazretlerinin talebesinden Sehl bin Abdullah vardı.

Yakışıklı bir genç idi.

Çok da takvâ sâhibiydi.

Bir sabah derse geldi.

Ve hocasına;

“Artık sizin dersinize gelmeyeceğim” dedi.

Büyük velî merak etti.

“Niçin?” diye sorunca;

“Buraya gelirken, kapı önünde çok ayıp bir hâdise vukû buldu” dedi.

Mübârek sordu ki:

“Nasıl bir hâdise evlâdım?”

O genç, utanıp sıkılarak;

“Ben kapıya yaklaşmıştım ki, sizin evin kızları dama çıkmış, oradan, bana sesleniyorlardı.

“Ne diyorlardı evlâdım?”

“Her biri ayrı ayrı;

(Bana gel, bana gel) diyordu.

Yine, her biri, gülerek;

(Benim Sehl'im, benim Sehl'im) diye, beni çağırıyorlardı” dedi.

Büyük velî anladı meseleyi.

O gece talebeleri toplayıp;

“Haydi, Sehl'in cenâzesine gidiyoruz” buyurdu.

Evine vardılar.

Vefât etmiş olduğunu gördüler.

Talebeler merak edip;

“Efendim, siz Sehl'in öleceğini nasıl bildiniz?” diye sordular.

Büyük velî;

“Benim hiç kızım yok, Sehl'in gördükleri, Cennet hûrileriydi. Vefât edeceğini öğrenip, Onu kendilerine dâvet etmişler” buyurdu.