"İstersen yerlerimizi değişelim!"

Seyyid Tâhâ-yı Hakkârî hazretleri, her gün ikindi namazından sonra sohbet ederdi.

Yine bir gün ikindi oldu.

Seyyid Tâhâ çıktı evden.

Etrâfa bir göz gezdirdi.

Seyyid Fehîmi tâ öteden görüp;

“Biyâ! Biyâ! Mahbûbî Seyyid Fehîm!” diye seslendi.

Yâni, “Gel, gel, benim en çok sevdiğim Seyyid Fehîm!”

O gün oturttu onu önüne.

Ve feyz saçtı temiz gönlüne...

● ● ●

Bir gün Seyyid Fehîm Müks'e gitti.

Hocası Seyyid Tâhâ hazretlerine;

“Efendim, Arvas'tan ayrılmak istiyorum” diye arz etti.

Hocası sordu:

“Bir akrabâm beni üzüyor efendim.”

Seyyid Tâhâ buyurdu ki: “İstersen yerlerimizi değişelim. Sen Nehri'ye gel, ben de Arvas'a. Arvas'ı boş bırakmak olmaz.”

Seyyid Fehîm;

“Öyleyse kalayım” dedi.

Seyyid Tâhâ buyurdu ki:

Seyyid Fehîm arz etti ki:

“Ama o kişi akrabâmdır efendim.

O beni üzse de ben sabrederim.”

Seyyid Tâhâ hazretleri;

Az bir zaman geçti aradan.

Gelip özür diledi Seyyid Fehîm'den.

Ve toparlanıp Arvas’tan gitti hemen...