Yerli ve millî eser bulmakta zorlanıyoruz!..

Feridun Ağabey, çocuğu ilkokul üçüncü sınıfa giden bir anneyim. Çocuğuma kırtasiye malzemesi almak için zaman zaman değişik kitap ve kırtasiye mağazalarına gidiyoruz. Gerek büyük alışveriş mağazalarında gerekse kitap kırtasiye mağazalarında çocuklarımıza okutabileceğimiz yerli, millî ve dinî değerlerimizi içeren eser bulmakta zorlanıyoruz. Çocuğum cicili bicili resimli kitaplara sarılıyor ama her biri başka kültür ve inancın etkisinde yazılmış ve tercüme edilmiş çalışmalar. Niçin bizim herkes tarafından bilinen yazarlarımız ve eserleri satılmıyor. Benim çocuğum niçin hep yabancı kültürlerin markalaşmış isimlerinin tercüme eserlerini okumaya mecbur bırakılıyor? Niçin? Bizde yazar mı yok? Tarihimizden süzülüp gelen eserleri mi yok? Yoksa o eserlerin günümüz çocuklarına aktarılması için gayret eden günümüze uyarlayan bir kültür politikamız mı yok? Çocuğumun bu anlamda geleceğinden kaygılanıyorum. Çocuklarımız elimizden kayıp gidecek. Büyüdüklerinde farkında bile olmadan bizden kopacak bize yabancılaşacaklar...

30-35’li yaş grubu olan kendi arkadaşlarıma bakıyorum sanki onlarda da bir ilgisizlik var. Çevreme bakıyorum, inanın bugünün gençleri artık şiirde, romanda hikâyede bizim meşhur şair ve yazarlarımızı bilemiyorlar. Herkes kendi sosyal sayfasında kendinin şairi yazarı yazan ve okuyanı olmuş. Bu bilgisizlik ve cehalet içimi acıtıyor. Şimdi bu yüzeyselliğin üzerine çocuklarımıza okutmaya bizim kitaplarımızı bulamayışımız ise kahrediyor beni. Millî Eğitim Bakanlığı mı olur, Kültür Bakanlığı mı olur? Ne olur bu konuyla hükûmetimiz devletimiz ilgilensin. Bizi kültür pınarlarımıza hasret ve susuz bırakmasınlar. Saygılarımla...

 

 

 

“TARSİM adlı tarım sigortaları üzerine çiftçiye sigorta yapan ve tarımla ilgilendiğini beyan eden bir kuruluş var. Bu kuruluş tarım sigortası yapıyor. Çiftçinin üretimini her türlü felakete karşı sigortalıyor. Ben de fındık üreticisi olarak bu cazip söylemlere inandım ve her türlü donma olayına karşı bahçelerimi sigortalattım. Fındık üretim sürecinde don olayı meydana geldi. Sigorta firmasına haber verdim 'gelip hasar tespiti yapın' dedim. Gelen heyet yaptığı incelemede %100 hasar tespitini doğruladı. Ama ne enteresandır ki kendileri de hasarı tespit ettikleri hâlde sigorta zararımı ödemedi. Ben bu kuruluş hakkında ne yapmalıyım? Bunları kamuoyuna mı şikâyet edeyim?”

 

 

 

Hastasına zerre merhamet göstermeyen makine gibi davranan hekimdi. Eşimin arkadaşı olduğu için gitmiştik. O gün morfini yaptığı dişim tam uyuşmadığı hâlde “korkudan öyle sanıyor, bu morfin ile kesin uyuşmuştur” diyerek dişimi çekip attı. Bir de “bir tek sizde öyle oldu, hayret!” diyerek kabahati kibarca benim üzerime attı… Sonradan öğrendim ki kaç kişiye aynı şekilde “ilk defa senden böyle şey duyuyorum” diyerek başından savmış. Mesleğini sevmeyen insan niçin o mesleği yapar ki bilemiyorum. Ve o gün bugündür onun muayenehanesinin önünden geçerken üzülüyorum. Değer mi kalp kırmaya!..

 

 

 

İstanbul-Bakırköy’den Nizamettin Kayral isimli okuyucumuz, da halkımızın arıcılığa olan ilgisini çekmek amacıyla arı bakımının en yoğun olduğu bu aylarda konuyla ilgili öğütlerini şiir şeklinde yazıp göndermiş. Okunsun hatırda kalsın düşüncesiyle gönderdiği uzunca şiirinden birkaç mısra özetliyoruz:

“Kovandan çıkar bir çerçeve, getir yüz hizasına/Arkana al güneşi, izle sağı solu/Kuş kafesten hoşlanmaz, arı ise nefesten/Pek derinden değil, çok yavaş yavaş solu./Bak danslarıyla nektar kaynağını haber verişine/Ana arının yumurta bırakışına/Kurtçukların süt içinde yüzer gibi duruşuna/Hücrelerin gıdım gıdım balla doluşuna/Çiçeklerde heder olacak öz suların/Çerçeve içinde sıralanmış, ballı petek oluşuna.”