Yemek kuponlarımıza dokunmasınlar

Hayırlı işler Feridun Ağabey, ülkenin dört bir yanından, her yaş grubundan ve her türlü sıkıntısı, isteği, paylaşmak istediği meselesi, memleketi için önerisi olan vatandaşlar size yazıyor; siz de bunları bizlere iletmekle kalmayıp yetkililere de sesimizi duyuruyorsunuz.

İyi ki varsınız. Feridun Ağabey ben, kendisi gurbette ama aklı fikri aynı zamanda memleketinde olan bir Türk vatandaşıyım. Benim paylaşmak isteğim mesele “Yemek Kuponları” ile ilgili. Sizlerden ricam, işçi kesimini çok ama çok etkileyecek olan bu yemek kuponları ile alışverişin yasaklanmaması konusunu yetkililere duyurup mağdur olacak işçilerimizin mağduriyetlerinin önüne geçmek için gerekli duyuruyu yapmanızdır. Bu konu gerçi ikinci bir karara kadar durduruldu ama yine de bu konuda bir korku oluştu. Anlaşılan bu işe birileri kafayı takmış. Malumunuz yemek kuponları yüz binlerce asgari ücretle çalışan işçinin ek geliri gibi ağabey. Zaten çok düşük paralarla çalışıyor memleketimdeki insanlar. En azından, kendi boğazlarından kısıp-kesip firmasından aldığı yemek kuponlarını, bu kuponların geçtiği marketlerde ailesinin gıda ihtiyaçlarında kullanıyorlar ve mutfak masraflarını bir nebze olsun azaltıyorlar. Demem o ki bu kuponlarla alışveriş yasaklanacak olursa yüz binlerce dar gelirli işçi olumsuz etkilenecek. Saygılar Ağabey...

 

 

 

“Feridun Ağabey, herkesin derdini yazıyorsunuz. Doğrusu bu köşe hoşuma gitmeye başladı. Ben de bir iş adamıyım. Çok şükür hâlim vaktim yerinde. Ama benim derdim yok mu sanıyorsunuz? Benim derdim benim gibi onlarca belki yüzlerce sanayicinin derdi. Ağabey ben mutfak ve banyo ürünleri üreticisiyim. Yurt dışına yaklaşık yirmi ülkeye de ihracat yapıyorum. Ama benim derdim bürokrasiyle uğraşmaktan üretmeye vakit ayıramaz oluşum! Çevre sağlığı geliyor, bilmem ne geliyor denetlemeye… Onlara evrak belge çalışma izni vb. göstermek durumundayız. O evrakları hazırlamak için hemen her gün bir başka kuruma gitmek ve belge çıkartmak durumundayız. Benim yıllık belge çıkartma masrafım abartmıyorum 20-30 bin lira arasında. Tamam biz ülkemizin kanun ve kurallarına uymak durumundayız. Elbette bu ülke bizim vergilerimizle yaşayacak ve yaşatacağız. Ama benim bir sanayici olarak derdim bu değil derdim bizden dört dörtlük mevzuat istenirken SSK’sı Vergisi bir türlü ödemeden evraktan başımızı kaldıramadığımız bürokrasiye rağmen öte yandan çalışma şartlarımızı kimsenin desteklememesi… Organize sanayimizde su yok, yol yok, telefon yok kimsenin umurunda değil. Bizi mağdur bırakan bu aksaklıklardan kimse hesap soramıyor. Geçen hafta on gün telefonum çalışmadı Ağabey. Çözüm bulamadım. Şebeke suyumuz gelmedi, günlerce susuzluktan perişan olduk ama bizden atık su bedeli istemekten vazgeçmediler. Yani bürokrasiye cevap vermekten üretime vakit bulamıyoruz… Bilmem sıkıntımızı anlatabildim mi?”

 

 

 

Tanıştırdıklarında çok utangaç biriydi. Sözlerini neredeyse kitaptan okur gibi konuşuyordu. Doğrusu tipim ve dengim olmadığı hâlde çevremin sözlerinden kurtulmak için evlenmeyi kabul ettim. Evlendikten birkaç ay sonra o kitap gibi konuşan adam gitti yerine dağdan inmiş bir kazma geldi oturdu karşıma. Ne karşısındakine saygısı var, ne bir kadın gönlünü almayı biliyor. Evde ben mi varım televizyon mu belli değil. Zaten geç geliyor, kıtlıktan çıkmış gibi tepiştiriyor sonra da affedersiniz geğire geğire televizyonun karşısına geçip maç izliyor. Bu genç yaşta beni kandıranları; bana psikolojik baskı uygulayan çevremi asla affetmeyeceğim. Yaktılar beni başka bir şey demiyorum. Bir insanla değil bir odunla evlenmişim. Kendimi yeni tip bir hapishanede hissediyorum. Suçum da çevreme ve kitap gibi konuşma sözlerine inanmak… İnsan olmak bu kadar mı zor Ağabey…”