Kaç günden beri içim içimi yiyor

Feridun Ağabey, derdimi sizden başka kimseyle paylaşamıyorum. Daha önce bir evlilik yapmış bu evliliğimden de çocuğumuz olmamıştı. Eşimle geçimsizlik sebebiyle ayrıldık. Ben annemin evine döndüm. Annemle birlikte yaşamaya başladım. Eşim de kendisine başka bir hayat kurmaya karar verdi. Benim hiç umurumda değildi. Ben babaevimde yine annemin dizinin dibinde kalan hayatımı sürdürmenin tesellisindeydim. Aradan bir sene mi ne geçti; nereden duyduysam eski eşimin yeni eşiyle de geçimsizlik yaşadığını ve ayrılma kararı verdiğini öğrendim. Sevindim mi üzüldüm mü bilemiyorum ama içim bir tuhaf oldu. Buna akşam yemekte annemle paylaştığımda annemin ağzından dökülen mırıltı beni şok etti resmen… Kendi kendine söyleniyordu ama ben çok rahat duyuyordum. Eski damadı hakkında diyordu ki:

“Bu adamcağızın da kadından yana hiç şansı yokmuş” Bu sözü duyunca ağlamamak için kendimi zor tuttum. Benim öz annem bile ayrıldığım kocamın talihsizliğine yanıyordu. Benim yanına gelip başına bela olduğumu mu düşünüyor? Ne yapmalıyım? Anneme nasıl tepki vermeliyim? Kaç günden beri içim içimi yiyor…” diyen İstanbul’dan Leyla T’ye önce duyduğunuz mırıldanmanın size doğrudan söylenmediğini siz de kabul ediyorsunuz. Eğer öfke kontrolünü yapabilecekseniz bu söz ile neyi ve kimi kastettiğini annenizle konuşmanız ve ona göre reel durum değerlendirmesi yapmanızı öneririz. Bu durumda da yapabileceğiniz pek bir şey yok. Annenizin sizi kabul edip etmemesi ayrı bir konu, eski damadını insani olarak değerlendirmesi ayrı bir konu. Zaten sizi kabul etmese yüzünüze karşı da söyleyebilecek bir annenin yanında oturuyorsunuz. Bence empati yapın ve iki evliliği de başarısız geçmiş bir erkek için ondan başka da söylenecek söz olmadığının farkında olun. O sözün sizinle ilgisi olduğunu düşünmeyin… F. A.

***

 

Feridun Ağabey, yaşım geldi kırka… Bu yaşıma kadar hiç mi hiç gülmedim dünyada… Hep çileyle geçti hayatım… Her gün biraz daha kahroldum yaşadıklarıma… Artık hayattan ne beklentim var ne bir ümidim… Yaşıyorum öylesine işte. Ölümden öte köy yok diyorum… Lakin aklıma ayrı kaldığım ve bir daha görme şansım olmayan yavrularım geliyor… Çocukken alıp götürdüler elimden… Şimdi kocaman delikanlı oldular ama beni tanımıyorlar bile… Nerede yaşıyorlar nerede kalıyorlar bilmiyorum bile… Yaşadığım bir yabancı evlilik beni hayattan kopardı… Derdimi kime anlatsam çözüm bulamadı… Mahkemeler sonuç vermedi… Onlarsız bana hayat zindan oldu… Gurbet elde değilim diye sevinecekken gönlümün parçaları gurbet oldu bana… Nedir bu çile, nedir bu ayrılık? Hiçbir şey gözümde yok… Mutlu aile yuvası gibisi yok… Bu bahtı karaya dua beklerim abi… Saygılar”

***

 

“Beş yıldır bir iş yerinde karınca gibi çalışıyorum. En güvendiğim arkadaşımla iş kurmaya çalıştık. Her ikimiz de birbirimize söz verdik. Birbirimizi koruyup kollayalım dedik. Ama nedense içimde iki yıldır bir huzursuzluk var… Bazı yaşadığım olaylar sebebiyle içime kurt düştü… Kendimden eminim verdiğim sözden en ufak bir eğri çizgim yok… Lakin aynı duyguyu arkadaşım bana yaşatamıyor… Hüsnüzan hüsnüzan… Geçen direksiyonda bir şoförün hem gidip hem bir büfeye sipariş verişine şahit oldum. Diyordu ki tost alacağı kimsenin gıyabında tostçuya:

“Garibandır, çok alma… Alman gerekenden fazla alma” Şöyle bir dostum ve arkadaşım olmasını ne çok isterdim hayatta…” diyen İstanbul’dan Fatih U. İsimli kardeşim, sen kendi içinde kendinle kavgalısın… Kendinden emin olman seni ilgilendirir, sor bakalım arkadaşın senden aynı derecede emin mi? Yani somut bir negatif davranış görmeden, “içime kurt düştü” diye dert yanmak hüsnüzan değil tam aksine suizandır... Belki arkadaşın aksine senden daha dürüst davranarak her şeyi kılı kırk yararak yürütmeye çalıştığı için sana öyle gelmektedir? Bunun böyle olmadığına garantin var mı? Lütfen… Beş seneden beri beraber olduğun arkadaşından emin olmadıysan dön de kendi şüpheciliğine bak ve bir an önce bu ruhsal sıkıntılı durumunu tedavi ettir. F. A.