ANLAMAZDIM AMA ARTIK ANLIYORUM...

Bazı şeyleri çocukken anlamıyordum.
İlk gençliğimde de.
Aslında o gün belki benim gibi olanlar.
Sırf "Devlet büyüklerinin bildiği vardır" diye...
Anlamamazlıklarını görmezden geldiler.
Uzatmadan anlamadıklarımı anlatayım.
Eurovision şarkı yarışmalarını izlerken.
Sıra Kıbrıs Rum Kesimi'ne gelir ve yayın beş dakika kesilirdi.
Sonra hiçbir şey olmamış gibi her şey kaldığı yerden devam ederdi.
Avrupa kupalarındaki Türk takımlarının maçlarında, sahaya 12 Eylül karşıtları girince...
Televizyonda necefli maşrapa çıkardı...
Sokaklarda bangır bangır arabesk çalınır.
İnsanlar Orhan Gencebay, İbrahim Tatlıses dinler..
Ama tek kanallı TRT onlara zerre yer vermezdi.
Kemal Sunal'ın meşhur "Kibar Feyzo" filminin varlığını 90'larda öğrenmiştik.
Evlerde bazı kitaplar banyo kazanında yakılır...
İnsanlar yazı yazarken küçük "Y" harfinin kuyruğunu uzatmamaya özen gösterirdi.
"Orak-Çekiç"e benzemesin diye.
Rahmetli babamın iş yerinin bulunduğu Samanpazarı'ndaki manzaralar gözümün önünden gitmez.
Sakallı-poturlu esansçı tedirgin yürürdü.
Biri "Devrim yasalarına muhalefet"ten koluna girmesin diye!
Bütün bunları o zaman anlayamazdım.
Şimdi anlıyorum.
Hatta o günlere dönmek isteyenleri bile.
Şunu da biliyorum ki.
Teröristi bile anlamak mümkün..
Ama hak vermek ayrı bir düşünce sistematiği istiyor..
Kimse için konuşamam.
Ama ben o günlere dönmek istemiyorum.