Bakmak gözün işidir, görmek kalbin
11 Şubat 2020 02:00
Yola dizilmiş bir kervanda en önde giden katır daima başı yerde olduğu hâlde ikide bir tökezliyor, düşüp yuvarlanıp kalkıp duruyordu…
Katırın arkasından gelen develerin başları havada, yolu hiç izlemedikleri hâlde tökezlemeden yollarına devam ediyorlardı…
Katır bu duruma çok üzülüp develerden birine sordu;
“Arkadaş! Bu nasıl iş? Sen, başın havada, iniş olsun çıkış olsun en dar yollarda bile güzelce gidiyorsun, hiç yere kapaklanmıyorsun. Bense, başım önde tökezleyip duruyorum. Neden böyle oluyor?”
“Arkadaş! Bu nasıl iş? Sen, başın havada, iniş olsun çıkış olsun en dar yollarda bile güzelce gidiyorsun, hiç yere kapaklanmıyorsun. Bense, başım önde tökezleyip duruyorum. Neden böyle oluyor?”
Deve, katıra şu cevabı verdi;
“Benim başım dik. Daima, ileriden gelecek tehlikeleri görürüm ve ona göre tedbir alırım, bunun için yere düşmem. Sen ise, üç adım ileriyi göremiyorsun çünkü önüne bakıp duruyor, çukurları taşları önceden görmediğin için düşüyorsun. Sebep, bundan ibaret…”
“Benim başım dik. Daima, ileriden gelecek tehlikeleri görürüm ve ona göre tedbir alırım, bunun için yere düşmem. Sen ise, üç adım ileriyi göremiyorsun çünkü önüne bakıp duruyor, çukurları taşları önceden görmediğin için düşüyorsun. Sebep, bundan ibaret…”
“Bakmakla görmek arasındaki fark nedir?” diye sormuşlar Hazreti Mevlâna’ya…
Cevaplamış:
Cevaplamış:
“Senin baktığına herkes bakıyor; ama ya görebildiğini herkes görebiliyor mu? Aralarındaki tek fark sensin…”
Bakmak için gözün açık olması gerekir, görmek için dimağın açık olması gerekir.
Bakmak şahitliği, görmek derinliği ifade eder...
Bakmak sadece gözle olur, görmek akıl, kalp ve gözün devreye girmesiyle gerçekleşir...
Bakmak bir göz hareketi, görmek bir şuur faaliyetidir...
Bakışta geçicilik, görmede seçicilik vardır...
Bakmak en fazla tanımakla, görmek anlayıp kavramakla sonuçlanır...
Bakınca yalnız seyrederiz, görünce bir hükme varırız.
Bakmanın üst seviyesi tanımak, görmenin ise yaşamaktır...
Bakınca kenardan tutarız, görünce iki elimizle sarılırız...
Bakınca severiz, görünce hayran oluruz…
Ne büyük fark vardır aslında bakmakla görmek arasında! Ve biz gözlerimizi hangisine alıştırırsak hayat onunla ilerler, onun mertebesinden seyreyler her şeyi; ya derin derin ya da işte öylesine önünden geçtiği gibi...
Ninem diyor ki;
Gören göze karanlık perde olamaz.
Görmek istemeyen göze ışık ne yapsın!
Bakmak için gözün açık olması gerekir, görmek için dimağın açık olması gerekir.
Bakmak şahitliği, görmek derinliği ifade eder...
Bakmak sadece gözle olur, görmek akıl, kalp ve gözün devreye girmesiyle gerçekleşir...
Bakmak bir göz hareketi, görmek bir şuur faaliyetidir...
Bakışta geçicilik, görmede seçicilik vardır...
Bakmak en fazla tanımakla, görmek anlayıp kavramakla sonuçlanır...
Bakınca yalnız seyrederiz, görünce bir hükme varırız.
Bakmanın üst seviyesi tanımak, görmenin ise yaşamaktır...
Bakınca kenardan tutarız, görünce iki elimizle sarılırız...
Bakınca severiz, görünce hayran oluruz…
Ne büyük fark vardır aslında bakmakla görmek arasında! Ve biz gözlerimizi hangisine alıştırırsak hayat onunla ilerler, onun mertebesinden seyreyler her şeyi; ya derin derin ya da işte öylesine önünden geçtiği gibi...
Ninem diyor ki;