Karaman’ın umut stratejisi

Kayseri’de mağlubiyeti kabullenemeyen büyük karakterler vardı; Atiba, Caner ve Hikmet Karaman gibi…

Kayserispor-Beşiktaş mücadelesi her anı basket gibi tempolu, heyecanlı ve geri dönüş hikayeleriyle geçen kaliteli bir maçtı. Bayıldım. İki takım da kazanmak adına her şeyi yaptı.
Ne var ki futbol sürprizlere açık bir skor oyunu. Bazen bir hareket, bazen büyük karakterlerin öne çıkan bir dokunuşu her şeyi özetler. Tıpkı; Atiba’nın tecrübesiyle olmadık yerde bitip, 5 kişinin arasından attığı ilk gol gibi.
..Ki, o golde futbol adına çok ders var, okuyabilene. Ya da Caner’in “Tecrübe bu” dedirten füzesi gibi… Hepsi bu mu? Hayır, yiğidin hakkı yiğide… Hikmet Karaman’ı üç açıdan tebrik ediyorum. İlki, rakibi Beşiktaş’ın düşüşünü iyi analiz ettiği için. İkincisi; Kayserispor’u oyun karakteri olan takım haline getirdiği için. Üçüncüsü futbola yeni yorum getiren -Umut’u sola çekerek, Kravets’i önde Deniz’i arkasında rahatlatan uygulaması için.
Bence bunlar açık teknik adam farkı ve de önemli.
Nitekim Kayserispor dün Beşiktaş’ın zaaflarını değerlendirdi ve 1-0 gerideyken, 2-1 öne geçmeyi bildi ama 2-2'ye de mani olamadı.
Sahanın en çalışkan ismi Şamil’di. Çizgiden çevirdiği iki top dışında savunma arkasına gönderdiği, “gol olur” denilen o pozisyonları Deniz, Varela ve Lopes değerlendirebilse Kayserispor daha ilk yarı kendini rahatlatacak skoru ürütebilirdi.
Buna karşılık Beşiktaş ilk yarı pozisyonlar buldu ancak Lung'u geçmekte zorlandı. Quaresma birkaç hareket sonrası yorulunca kanatlar düştü Güven de aksayınca galibiyet zorlaştı.
Atiba’nın golünde asistini yapan Dorukhan iyi niyetli ve çalışkandı ama oyun kontrolü zayıftı ve kart gördü. Dikkat…
Şenol Güneş mi? İki işi olanın iyi bir işi olmazmış... Kanaatim o ki, Beşiktaş havasını kaybetmiş, oyuncular ise yukarıları hedef olarak görmüyor. Umarım, bu kayıplar devam etmez.

MAÇIN ADAMI: Şamil