İman ile küfür, birlikte bulunamaz

 

Muhammed aleyhisselâmın, Allahü teâlâdan getirip bildirdiği şeylerin hepsine kalp ile inanıp dil ile söylemeye iman denir. Söylemeye engel olan bir hâl bulunduğu zaman, söylememek affolur. Meselâ korkutulduğu, ölümle tehdit edildiği, hasta, dilsiz olduğu, böylece vakit bulamadan öldüğü zaman, söylemek icap etmez.

Allahü teâlânın son Peygamberine bildirdiği emir ve yasaklardan birini bile beğenmemeye küfür, yani imansızlık denir. Bildirilenlerden birine inanmamak, hepsine inanmamak olur. İmanın var olması ve varlığının devam etmesi için, İslâmiyetin küfür alâmeti dediği şeylerden sakınmak lâzımdır. İslâmiyetin emir ve yasaklarından birini hafif görmek, Kur’ân-ı kerîm ile meleklerle, peygamberlerden birisi ile alay etmek, küfür alâmetlerinden olup inkâr etmek, yani işittikten sonra inanmamak da, tasdik etmemektir. Bundan dolayı, şüphe etmek de inkâr olur. Âl-i İmrân sûresi, 85. âyet-i kerimesinde mealen (Muhammed aleyhisselâmın getirdiği İslâm dîninden başka din isteyenlerin dinlerini Allahü teâlâ sevmez ve kabul etmez. Dîn-i İslâma arka çeviren, âhirette ziyan edecek, Cehenneme girecektir) buyuruldu. Bir kimse, binlerce sene ibâdet etse, bütün günâhları terk etse ve ömrünü, nefsini temizlemekle geçirse ve güzel huyları ile yanındakilere ve keşfettiği âletler ile bütün insanlara faydalı olsa, Muhammed aleyhisselâma inanmadıkça ve uymadıkça âhirette sonsuz kurtuluşa kavuşamaz, Cennete giremez. Nisâ sûresi 13. âyet-i kerimesinde mealen, (Allahü teâlânın Peygamberi Muhammed aleyhisselâmın emirlerine aldırış etmeyenler, beğenmeyenler, asra, fenne uygun değildir diyenler, kıyamette Cehennem ateşinden kurtulamayacaklardır. Bunlara, Cehennemde, çok acı azap vardır) buyuruldu.

Hangi dinden ve hangi milletten olursa olsun, Müslüman olmayanlar da, O’nun düşmanlarıdır. Allahü teâlâ son dîni olan İslâmiyeti inkâr edenler hakkında Bekara sûresi 161 ve 162. âyetlerinde, (Âyetlerimizi inkâr etmiş ve kâfir olarak can vermiş olanlar var ya! İşte Allah’ın, meleklerin ve bütün insanların lâneti onların üzerindedir. Onlar, o lânet ve ateş içinde devamlı olarak kalanlardır) buyurdu.

Bununla beraber bir kul, dinimizin yasak ettiği bütün günâhları işlediği, emredilen ibâdetlerin ve iyiliklerin hepsini terk ettiği hâlde, kalbinde zerre kadar küfür bulunmasa, İslâmiyetin emirlerinin ve yasaklarının hepsini beğenip, hiçbirini inkâr etmese, günâhlardan hiçbirini küçük görmese ve yaptığından dolayı kalbinde üzüntü duysa ve bu hâl ile iman üzere dünyadan göçüp gitse, dinimize göre mümin ve Müslüman olarak ölmüş olur.