Malûmun ilânı

Türkiye Ligi'nde şampiyonluğa oynayan takımların ununu elemişlere karşı yani ya düşmüş ya da yerinde sayacaklara karşı puan kaybettiklerine pek rastlanmımıştır. Çünkü Türkiye; büyük kulüpler ve onların takımlarının futbol ülkesi olmuştur, olmaya da devam edecektir. Dün Diyarbakırspor, bugün Sivasspor, yarın Vestel ve Ankaraspor karşımıza istediği gibi oynayan kolayca gol atabilen şampiyon adayları sunacaklardır. Dün de Sivasspor kendi ceza sahasının üzerine bir geri dörtlü, onun da 7-8 metre önüne bir başka dörtlü koyup; F.Bahçe'nin hünerli bazı ayaklarını beklemeye koyuldu. Hele hele öndeki dörtlüde Yasir diye bir oyuncu vardı ki, bütün kazandığı topları ya da kendisine verilen pasları tıpkı ikinci golde olduğu gibi karşı tarafa ikram etme rekoru kırdı. Anderson diye bir Brezilyalı rötar yapmış bir vapuru bekler gibi F.Bahçe geri dörtlüsünün önünde demir atıp durdu. Daum'un öteden beri ayrılmasının gerekliliğini vurguladığım Anelka, Alex ve Nobre üçlüsünden Anelka'nın olmayışı F.Bahçe'nin karşısında böylesine dizilmiş takımlara karşı kolay top taşıyabileceği, kolay pas yapabileceği bir ortam sunuyor. Dün de Nobre'nin boşalttığı sahalara Alex, Tuncay, Appiah, Aureilo gibi oyuncular çabuk hareketlenerek Sivas ikinci dörtlüsünün kaleye yakın olan kopyasına yaklaşma zamanı tanımadılar. Lorant kaçıncı sınıf hoca olduğunu zaten F.Bahçe'de iken bize göstermişti. Bu yüzden onun ligin tepesinde karışıklık sağlayacak bir formül sunmasını hiç beklemiyorduk. Malûmun ilânı olacaktı. Ne olacaktı yani? Tıpkı buraya kadar yazdığım gibi Sivasspor iki blok halinde kendi yarı alanının da yarısında F.Bahçe'yi bekleyip golleri yiyecek, pozisyonları sunacaktı. Buna karşılık Rüştü hayli sıkıntısız önündeki arkadaşları da çok dertsiz bir akşam yaşayacaklardı. Maça gelen taraftar da 100 kiloluk bir boksörün bir tüysikleti kum torbasına çevirişini keyifle izleyeceklerdi. Aynen böyle oldu. Yaşasın Türkiye Ligi! Bazel takımının elenişine göbek atmak boşunadır. Çünkü Avrupalılar'ın yarın bizi nereye atacakları da bellidir.