Şanslı ve şanssız bir şehir!

Futbolun peşinden bütün dünyayı dolaştım desem yanlış olmaz. İstanbul'un güzelliği ile yarışabilecek olarak gösterilen San Fransisco'yu görmedim. Diğer yarışabilecek şehir denilen Rio'yu ise şöyle böyle gördüm diyebilirim. Ama inanın, aileden 200 yıllık bir İstanbullu olarak bu şehrin rakiplerine güzellikte büyük fark attığını rahatlık söyleyebilirim. Şimdi sadede gelelim... Bu İstanbul, aynı zamanda Türkiye'nin spordaki lokomotifidir. Tabii ki sırasıyla Galatasaray'ı, Beşiktaş'ı ve Fenerbahçe'si ile... Bunlar Cumhuriyet'ten de yaşlı ve köklüdürler. İşte İstanbul onca güzelliğinin içinde bir de böyle spor efsanesi yaşatır. Bu efsane, sadece sportif etkileriyle de değil, ekonomik, sosyal, hatta hatta politik alanda da sivrilmiştir. Dün baktım da İstanbul'un bir tarafını Fenerbahçe renkleri, diğer tarafından da Galatasaray renkleri boyamıştı. Sporun bu lokomotifleri, ligin son maçına şampiyonluk şansları, en azından kağıt üzerinde de olsa, yarı yarıya girmişlerdi. Yediden yetmişe herkes sarı ağırlıklı lacivert ve kırmızıydı. Bu tablo, bu şehri gerçekten de çok şanslı kılıyordu. Dünyada bu açıdan daha şanslı bir şehir yoktu. Maç saatine kadar bütün dünya şehirlerinin ve oralardan yaşayan insanların kıskanacağı manzarayı keyifle, gururla izledim ve yaşadım. Ya sonrası ? *** Sonrasında sevinen Denizlispor, kaybeden Fener oldu. Şampiyonluğu son maçta kaybetmek ise son derece düşündürücü. Fakat, ben her zaman Daum'un taktik hataları yaptığını söyledim. Denizlispor maçında yapılan taktik hataları ise koca bir sezona maloldu. Şimdi önemli olan hatalardan ders alabilmek, bir kere daha kendini kandırmamak önemlidir. Bir başka dileğim de istanbul'un iki yakasında da bu Dünya'nın çok özel şehrine sevinçte ve yasta karabulutlar taşımamaktır. Keşke Fenerbahçe yönetimi, bundan önce kazandığı iki şampiyonluğun filmini seyredip, bu kadroyla son maça kalmayacak bir ivme yakalasaydı. Rakibi için ne diyecek olursak; kendisine sık sık ikram edilen sofrayı afiyetle mideye indirmiştir.