Ustan olursa…

Kilidi açan ayakları olan taraf kazanmayı başardı. Kadronda yıldızın varsa, rakibine göre bir adım öndesin demektir. 

Futbolda kafa kafaya oynanan oyunların skorunda ağırlıklı olarak usta elemanı olanlar kazanmıştır. Öbür taraf direnir, fizik gücü sergiler, gol atmaya da niyetlenir, uğraşır ama o ortama gelindiğinde yıldız oyuncu eksikliği bas bas bağırır. 
Buraya kadar anlattıklarım dün akşamki Beşiktaş-Konya maçının fotoğrafıdır sanki. Beşiktaş, oyunun büyük bölümünde hem de o muhteşem taraftarının önünde öyle pek de önemli bir ev sahipliği görüntüsü veremedi: Ha, pozisyon verdi mi rakibine? Toplasan yarım porsiyonu geçmez gibi. Buna karşılık Beşiktaş Medel’li savunmasıyla bloklarını genelde birbirine yakın tutmaya gayret etti, çabuk ve genelde de öne doğru paslarla pozisyon arayışına girdi. Çok net, çok açık “Bu da kaçar mı?” denilecek pozisyon sayısı tıpkı Konyaspor’unki gibi yarım porsiyon, hadi biraz ev sahibi iltiması yapalım, 1 adetti.  Peki, böyle bir oyunda nasıl oldu da Beşiktaş net kazandı? Birinde bana göre son yılların futbolumuzdaki en iyi sol arka adamı Caner ön direğe doğru harika bir orta attı, Cenk de vücudunu kısarak kafayla golü yaptı. Yani, veren de atan da ustalık sergiledi. İkinci golde ise Quaresma isimli yılların en çok tartışılan yıldızı, rakip savunmanın gafletinden yararlanıp çaldığı topla çapraza girdi ve topu tavana astı. İşte maçın özeti de bu. 
Bu arada kaleci Fabri, uzaktan da atılsa, üstüne de gelse benim saydığıma göre dört adet şuta sağlam blokaj yaptı. Aşırı sıcakta oynanan maçı hakem de bunalmadan yönetebildi. 
Toparlarsak; Beşiktaş yukarıdaki yarışta G.Saray ile aynı hizada kaldı. Peki, F.Bahçe maçında kullandığım “derbiye yatırım” cümlesini şimdi de kullanabilir miyim, takım organizasyonu olarak evet. 

MAÇIN ADAMI: Tolgay Arslan