Firmanın ismi ağır geldi

Arjantin-Nijerya maçı ilk grup maçlarının neredeyse en büyük önem taşıyan mücadelesiydi. Messili Arjantin her ne kadar favori gösteriliyorsa da ülkenin kendi insanıyla neredeyse Avrupa’nın tamamı ile tarihte karışmış olması futbolda her devirde bazı büyük yıldızların ne yapacaklarına bağlı kalış gerçeğini aşamıyordu. Bir zamanlar Ardiles, Kempes, Luque gibi oyuncuların sırtında kazanılmış bir Dünya Kupası ve ona ilaveten de malum Maradona icraatı vardı.
Arjantin rakip sahaya yerleşerek oynama felsefesiyle hemen hemen hiç tehlikeli olamazken kontralardaki uzun ve dikkatli paslarla (zaten attığı gol de öyle) daha tehlikeli oldu. Bu oluşum aynı zamanda bizim futbolda hücum yalanına  kananlara da özellikle bu turnuvada bir ders oluyor. Karşı tarafta bir Nijerya var. Yani başka ülkelerde oynuyor olsalar da anatomik yapı ve kan dolaşımı hep siyahi trafik içinde bulunuyor. Teknik kapasiteleri bir hayli iyi, takım gibi oynamaya yatkın oluşları da. Ama karşılarında firmanın ismi varsa sıkılarak ve de telaşla oynamalarına yol açıyor.
Maçın bitimine doğru yedikleri gol ustalık kokuyorsa da her gün çalışılsa pek de atılacak cinsten değildi. Bu arada Messi ile ilgili bir önemli olgunun altını çizmek isterim. Solak olduğundan sahanın tamamını görebildiği sağ kanatta topu alması, orada beklemesi bence Arjantin Millî Takımı’nın en gizli silahıdır. Çünkü oynanan İspanya ligi değil, Dünya Kupası’dır. Sonuçta Arjantin, Hırvatistan’a eşlik ederken, Dünya Kupası’nın keyfi daha ilk günlerden kaçmamış oldu. Tabii ki bu maçın biz Türkler için en büyük önemi Cüneyt Hoca ile yardımcılarının performansıydı. Şunun altını rahatlıkla çizerim ki Cüneyt Hoca ve yardımcıları 10 üzerinden 10 alabilecek kadar bu kritik maçı yönettiler. Büyük bir aksilik ve çok önemli bir tuhaf gelişme olmazsa bizim trio finali de yönetir.

MAÇIN ADAMI: Cüneyt Çakır