O golle, belki de tarih değişti!

Takım oyunundan vazgeçtik, tek bir oyuncu sahne alsın diyorduk; Yusuf aldı ve şehrin üzerindeki bütün karabulutları dağıttı!

Sadece şu 6 madde bir takımın başına gelebilecek olumsuzlukları özetlemeye yetiyor!                1) Beş ay aradan sonra takımını izleme fırsatı yakalamışsın! Tribünler yine boş!
2) Avni Aker’in zemini yağmurla beraber tarlaya dönmüş.
3) Hakem önce tercümanı sonra Ersun Yanal’ı tribüne göndermiş.
4) Oyuncular acayip gergin. Hakemin her kararına itiraz ediyor.
5) Gol bile atamadan üst üste 3 lig maçı kaybetmişsin.
6) Rakip Atiker Konya, ligin en diri 3-4 takımından biri.
Bu şartlar altında bu maçı kazanmak o kadar önemliydi ki!.. 
Şehir, camia pes etmek üzereydi. 90+5’teki bu gol; belki son 10 yılın en değerli golüydü.
HHH
Şimdi gelelim saha içine! Trabzonspor futbol oynamıyor. 
Mustafa Yumlu, maça rakibine dalarak başladı.
Eski Mehmet Ekici’den eser yok. Okay-Aytaç ikilisi mi sizi rakip kaleye götürecek?
Aytaç kafayı vurdu, yandan dışarı çıktı.
Muhammet Demir kafayı vurdu, yandan dışarı çıktı.
Suk, 90 dakikada bir tane şut çekebildi, yandan dışarı çıktı. Adam her pozisyonda yerde kalıyor ve hakemden faul istiyor. 
Takım oyunundan vazgeçtik. Hiç değilse tek bir oyuncu sahne alsın, işi bitirsin! Hiç öyle bir ışık, işaret, emare yoktu. 0-0’a herkes razı olmuştu.
94.47’de Trabzonspor bir faul kazandı. Bir umut, bir şans oyuna sonradan giren Yusuf Erdoğan, belki bir tarihi değiştirdi. Nitekim vurdu ve top ağlarla buluştu.
Bu gol; yoğun bakımdaki hastanın normal odaya alınması gibi bir şeydi.
Son bir not da Ersun Hoca’ma; şu hakemle uğraşma işini bırakalım. Herkes futbol oynamaya çalışsın. 90+5’te o frikiği verenin de hakem olduğunu unutmayalım. 

Maçın adamı: Yusuf Erdoğan. 90+5’teki frikik golüyle takımını ipten aldı!