Dünya küçük

Dokuz yaşındaydım... Toros Ekspresi'yle Kerkük'e gidiyorduk... Torosları trenle geçmek zevkli ve heyecanlı bir yolculuktu... Bir seferinde Malatya'dan galiba altmış, belki de yetmiş yaşlarında ak sakallı ve nuranî bir Anadolu dedesi eşlik etti bize... Dayım sordu: -Nereye gidiyorsun hemşerim? Şimdi hatırlamadığım bir istasyonun ismini söyledi. Dayım bu sefer "ne kadar sürer?" diye sordu. Ak sakallı dede "2.5 saat sürer" dedi. Oysa dede 20 dakika sonra ikinci durakta inmeye hazırlandı. Dayım hayretle: -Sen iki saat demiştin, hemen iniyorsun, ne oldu, diye sordu?.. İhtiyar dede: - Sen yaya olarak soruyorsun zannettim, dedi. *** İhtiyar dede aynı yolu, kimbilir kaç defa yaya gidip geldiği için, tren yolculuğunda bile yolun kısaldığına alışamamıştı... Çilekeş Anadolu insanı... O mesafe şimdi hızlı trenle 5 dakika bile değil. Ama Anadolu'nun çoğu yerinde, o beş dakikalık mesafeyi eşekle, katırla 2-3 saatte gidip gelen var. Dünya küçülmüştü, ama Anadolu'da dünya hep, aynı dünya koskocaman. *** Şimdi bazı illerimize hızlı trenle gidip geliyoruz. Birçok ilimize havaalanı yapıldı. Varlıklı insanlarımız uçakla gidip geliyorlar. Bunlara göre dünya küçüldü. Ama Anadolu insanına göre dünya çok büyük... Ve galiba dünya daha uzun müddet bizim insanımız için böyle büyük kalacak... Oysa dünya parmak uçlarımızda küçülüp duruyor. *** En şaşırtıcısı da dünyamızın son iktisadi krizde ne kadar küçüldüğünü görmek oldu. İktisatçıların çoğu dünyamızın yaşadığı bu krizin sebepleri arasında Amerika'daki büyük şirketlerin, büyük banka yöneticilerinin yaptıkları akıl almaz harcamalar olduğu kanaatinde... Demek dünya o kadar küçülmüş ki, New York'taki bir banka yöneticisinin bol keseden yaptığı harcamalar benim İstanbul'daki aile bütçemi sarsıyor. *** Dünya zannettiğimizden de küçük, küçücük, minnacık bir şey. Ekranda parmağımızın ucunda oynuyor.