"Hakikaten okumaya beni layık gördünüz mü babacığım?.."

 

- Öyle hoş bir mekânda bulunuyorum ki, tarifsiz güzellikte bir yer... Bir tarafı uçsuz bucaksız derya, diğer tarafı zümrüt yeşili ova… Rengârenk çiçekler, çeşit çeşit meyveler, envaitürlü kuşlar… Billur gibi nehirler akıyor deryaya… Susamışım. Eğilip kana kana içiyorum ırmaktan. Öyle tatlı suyu vardı ki... Bir daha, bir daha içiyorum yine de doymuyorum. Sonra hararet basıyor… Hiç tereddüt etmeden deryaya atlıyorum… Siz babacığım; “oğlum gitme” diye feryat ediyorsunuz. “Yüzme bilmiyorsun, boğulursun” diyorsun. Annem de orada… Sadece bakıyor, bir sana, bir bana… O korkmuyor, boğulacağımı düşünmüyor. Yüzüyorum, yüzüyorum. Ne yorgunluk, ne de bezginlik var… Böyle rahat yüzdüğümü görünce siz de ferahlıyor, gülüyorsunuz… Tam karşımda; tanıyamadığım beyazlar giyinmiş bir grup müderris, hoca efendiler beni seyrediyorlar. Onların arasında Fadıl Hocayı tanıyorum, gülerek el sallıyor. Bana muhtelif isimlerle hitap ediyorlar… Kimi Hacı, kimi Numan, bazıları da Bayram diye hitap ediyor… Gaipten bir ses: “BİLMEN LAZIM, BİLMEN LAZIM BİLMEN LAZIM!” diye üç defa kulağımda yankılanıyor. Sevinç karışımı şaşkınlık içindeyim. Çok huzurlu bir rüyaydı. Uyandığımda hâlâ tesirindeydim. Kalbimin küt küt attığını duyabiliyordum. DEVAMI YARIN