Türklerin Rumeli'ye çıkışının 650. yıldönümü
Türkler, ilk defa 31 Mayıs 1352'de şehzâde Süleyman Paşa komutasında sallarla Çanakkale sahillerinden Rumeli'ye geçmişlerdir. Çimpe Kalesi'ne çıkan Osmanlı kuvvetleri, burayı üs olarak kullanıp Avrupa fütuhatına başladılar. İlk olarak 1354 tarihinde Gelibolu şehri ele geçirildi. Sultan Murad-ı Hüdavendigâr'ın 10 yıl sonra 1362'de Edirne'yi zaptetmesini takiben Rumeli Eyaleti kuruldu. Beylerbeyliğine de Lala Şahin Paşa tayin edildi. Eyalet merkezi, Edirne'nin ardından Sofya'dır. 1683'e gelince Manastır merkez oldu. Fetihlerle Balkanlar Türkleşti. İslamiyet, yerli halk arasında da sür'atle yayıldı. Buna sebep Osmanlı Türklerinin güzel ahlakı, adalet ve örnek hayatlarıdır. İlim ve irfanımız Edirne, Üsküp, Prizren, Saraybosna, Kosova, Bosna, Sofya Filibe, Varna, Atina, Selanik, Gümilcine gibi yüzlerce şehir, kasaba ve köyde yayılıp kökleşti. Rumeli topraklarını Türkleştirmek maksadıyla Anadolu içlerinden buralara nüfus iskân edildi. Onlardan askeri sınıfta yer alanlara Evlad-ı Fatihan ismi verildi. Evlad-ı Fatihan, hudut boylarında vazife yaptılar. Vergiden muaftılar ve bazı imtiyazları vardı. 1697'deki bir yoklamada sayıları 1116 Hanede 16.582 kişi olduğu tesbit edilmiştir. Teşkilat, 1845'te neşredilen bir fermanla kaldırıldı. 1864'teyse eyalet sistemi yerine vilayetler kurulmuştur. Böylece Rumeli'de Tuna, Bosna, İşkodra, Yanya, Manastır, Selanik, Kosova ve Edirne vilayetleri oluşturuldu.. Rumeli koşumuz, uzun ve şerefli bir yolculuktur. Koşu tâ Viyana'ya kadar sürer. 1293/1876'daysa müthiş bir felaketle karşılaşırız. 1912 Balkan Harbiyse ikinci büyük felakettir. 1682 Viyana bozgunu,1876 ve 1912 Mağlubiyetleri geri dönüşün kilometre taşlarıdır. Nüfus 1876 ve 1912'de katliamdan kurtulmak için sel gibi payitaht İstanbul'a akmıştır. Buradan doğu Anadolu'ya kadar yerleştirilirler. Buna rağmen Rumeli'de çok ciddi bir nüfus kalır. Şu var ki aileler parçalanmıştır. Sıkıntılar artar. Kalanlar da göçmek isterler. Cumhuriyet hükümetleri ısrarlara dayanamaz ve kapıları açarlar. Rumeli içimizdeki büyük yaradır. Mithat Paşa'nın lüzumsuz inadıyla 1293/1876 Muharebesine girilmesiydi, sonraki felaketler, başa gelmeyecek, milyonlarca kilometre kare vatan toprağı elden çıkmayacaktı. Yukarıda sıraladığımız vilayetlerden bugün sadece Edirne, Türkiye topraklaırnda. Oysa bir Selanik'in kaybı daha dündür 1920. Rumeli Türkleri, temiz insanlar. Çalışkanlar. Oralarda yerli kültürümüzü her cephesiyle zenginleştirerek devam ettirmişlerdir. Şu ân dahi Rumeli'de kalanlar da buralara göçenler de o kültürü devam ettiriyorlar. Dayanıp kalanlara şükran borçluyuz. Kolay değil. Mülk sahibiyken azınlık oldular. Azınlık psikolojisine tahammül sabır ister. Türklerin Rumeliye geçişi Amerika'nın keşfinden 150 yıl önceye tesadüf etmektedir. Mânâsı çok büyük. Onun için 39 Rumeli dernek ve vakfı bir araya gelerek çok yönlü etkinlikler tertiplemişler. Mesela. Gelibolu ziyareti. Rumeli tarih, sanat, edebiyat ve mimarisinin inceleneceği 650. yıl sempozyumu. Askeri ve stratejik açıdan Balkanların tartışılması. Balkanlardaki Türk siyasetinin masaya yatırılması, Rumeli pikniği, tiyatro, resim sergisi, defile, kermes...gibi.. Ata yurdundaki nüfusun çoğalarak devam etmesi lazım. Onların temsilcisi oldukları kültürümüzün de yaşaması gerekiyor. Bu Türkler, bugün Bulgaristan, Yunanistan, Romanya, Makedonya, Arnavutluk, Bosna-Hersek, Kosova, Sancak, Batı Trakya gibi devlet ve idarelere dağılmış bulunuyorlar. Memleketleriyle Türkiye arasında dostluk köprüleri kurmaktalar. Onun için onların unutulmaması şart. Bunu teminle mükellef birinci unsur da zamanında gelmiş olan dedeleri, babaları veya kendileridir. Bu sebeple Türklerin Rumeliye Çıkışı'nın 650. Yıldönümünün kutlanması çok değerli bir teşebbüs... İstanbul'un Fethinin hemen ardından yapılması yerinde olmuştur. Böylece lisanı hal ile şunu diyoruz. AB daha dünkü kuruluş. Biz 650 yıldır Avrupa'dayız. .......... www.turklerrumelide650.com info@turklerrumelide650.com