VEDÂ VE DİRİLİŞ!..

 

Dün, tarihî bir güne şahîdlik ettik.

dün;

yâni

24 Temmuz 2020 Cuma günü Ayasofya-i Kebîr Câmiî Şerîfi, 24 Kasım 1934’ten bu yana geçen 86 koca seneden sonra kılınan ilk cuma namazıyla 5 vakit namaza, cuma namazlarına ve Kur’ân-ı kerîm tilâvetine açıldı. Ayasofya; hikmetli câmi, yeniden mü’minlerle kucaklaştı. Mü’minler ve Ayasofya, hasretle kavrulan iki taraf, dün bir kâbusu, bir esareti arkada bıraktılar.

Bize bu bayramı yaşatan yüce Allâh’a nâmütenahî şükürler olsun. Biz, bahtiyarız, inanan kalbler bahtiyar, şuurlu ümmet bahtiyar...

Ayasofya’yı anlatmaya satırlar ve sütunlar yetmez. Kitaplar yetmez. Ayasofya’ya dair 44 yıl boyunca çok şey söyledik. Ayasofya sevdalısı çok kimse de çok şey söyledi. Bundan sonra da çok şey söylenip yazılacaktır.

Ancak,

bugün biz,

bu bayram ikliminde tertib ve tertîl üzre konuşma sünnetine riayet niyetiyle çok az konuşacak yâni yazacağız. Bugün yalnızca bir cümle söyleyeceğiz; tek bir cümle. Öyle umarız ki o cümle, bir ebemkuşağı gibi hudutları aşıp, köprüler kuracaktır.

Cümle şudur:

Sultan Mehmed Reşâd Hân, 16 Haziran 1911 Cuma günü Kosova sahrasındaki Meşhed-i Hüdâvendigâr’da yâni Sultan Murad Hân Türbesinin önünde 350 bin kişilik bir cemaatle; evlâd-ı fâtihân ile birlikte cuma namazı kıldı...

Dün;

yani

24 Temmuz 2020 Cuma günü ise Ayasofya’da 350 bin kişilik bir cemaat cuma namazı kıldık...

İlki;

yani 1911’deki bir vedâydı.

Dünkü ise bir diriliş.

24 Temmuz 1908’de II. Meşrutiyet ilân edilmişti. O tarih, Trablusgarb Harbi, Balkan Harbi, Cihan Harbi... gibi sonraki bütün kayıp ve yıkımların, bütün felaketlerin başlangıcı oldu…

Dün,

yâni;

112 sene sonra Ayasofya-i Kebîr Câmiî Şerîfi’nde kılınan cuma namazı ise dirilişimizin başlangıcıdır...

Görüşümüz budur,

ümidimiz budur,

inancımız budur.

Allah’ın izniyle bu böyledir...

O,

“ol!”

der

ve

olur...